Η Ζωή Είναι Πάντα Μπροστά

  Μεγαλώνουμε, όμως τα όνειρά μας δεν σταματούν, ίσα ίσα αυξάνονται. Και μάλιστα, μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, αρκεί να έχουμε δίπλα μας κάποιον που μάς νοιάζεται και μάς στηρίζει

Από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας, κάνουμε σχέδια για το μέλλον. Μπορεί να θέλουμε να σπουδάσουμε, να ταξιδέψουμε, να ζωγραφίζουμε, να ζήσουμε στην εξοχή ή σε άλλη χώρα. Να ξεπεράσουμε τα όριά μας, να δημιουργήσουμε, να κάνουμε τη ζωή μας όπως μάς αρέσει. Στη διαδρομή μπορεί να εγκαταλείψουμε πολλά από αυτά, και να ακολουθήσουμε έναν άλλο δρόμο. Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι πολλοί και διαφορετικοί για τον καθένα. Κάποτε βέβαια, θυμόμαστε τα παλιά μας όνειρα, ή κάνουμε καινούργια. Σκεφτόμαστε μήπως είναι αργά, μήπως ο χρόνος μάς βάζει εμπόδια.

Τίποτε όμως δεν πρέπει να μάς αποθαρρύνει. Οι δυνατότητές μας είναι τεράστιες και πλέον στην εποχή μας, μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε σε όποια ηλικία κι αν βρισκόμαστε. Οι σπουδές, η εξέλιξη, η όποια αλλαγή επιθυμούμε να κάνουμε στη ζωή μας, είναι μπροστά μας. Αρκεί να υπάρχει κάποιος δίπλα μας που θα μάς στηρίζει σε κάθε μας βήμα, ακόμη και όταν έχουμε μεγαλώσει.

 

Μαζί με εμάς μεγαλώνει και η ΝΝ Hellas, που δραστηριοποιείται για περισσότερα από 40 χρόνια στη χώρα μας στον χώρο της ασφάλισης. Με τη συνένωσή της με την NN Hellas II (πρώην MetLife) γίνεται η μεγαλύτερη εταιρία στην ελληνική ασφαλιστική αγορά, και συνεχίζει να δίνει την ίδια πάντα υπόσχεση, ότι θα βρίσκεται δίπλα στους ασφαλισμένους της.

Αυτή ακριβώς τη δέσμευση δηλώνει η νέα της ταινία που, με κινηματογραφική γραφή και μοντέρνα αισθητική, αποτελεί έναν ύμνο στις άπειρες ανθρώπινες δυνατότητες και μάς δίνει την ευκαιρία να παρακολουθούμε τις αληθινές ιστορίες 5 ανθρώπων που καταφέρνουν να κάνουν πραγματικότητα ότι ονειρεύτηκαν.

 Ο χρόνος που έχει περάσει δεν είναι εμπόδιο για κάποιον μεγαλύτερο σε ηλικία που τον βλέπουμε να κάνει αυτό που πάντα αγαπούσε, τη χειμερινή κολύμβηση. Λίγο παρακάτω, ένα νεαρό ζευγάρι που έχει επιλέξει τη ζωή στο χωριό μεγαλώνει τα παιδιά του στη φάρμα που έχει φτιάξει, ελπίζοντας να την δει ακόμη μεγαλύτερη. Αυτό ήταν εκείνο που πάντα επιθυμούσαν: ένα «σπίτι» που να τους χωράει όλους. Από την άλλη, ένας άνθρωπος περίπου 50 ετών, που είχε ως όνειρο να εκφράζεται πάντα όπως ήθελε, δε σταματά να υπηρετεί την τέχνη του χορού, όσο κι αν μεγαλώνει, ενώ μια νέα κοπέλα – η πρώτη ηθοποιός με σύνδρομο down που παίζει στο Εθνικό Θέατρο – πραγματοποιεί αυτό που είχε βάλει σκοπό της ζωής της, να μαγεύει από σκηνής με την υποκριτική της.

 

Στο τέλος, ένας μικρούλης μαθαίνει από τον παππού του αυτά που θα του χρειαστούν, γιατί η ζωή είναι μπροστά. Όλοι τους, μικροί και μεγάλοι, δηλώνουν με τον τρόπο τους ότι καθώς μεγαλώνουν, συνεχίζουν να προχωρούν, να εξελίσσονται και να μην το βάζουν κάτω. Μοιράζονται τα όνειρά τους και εύχονται να συνεχίσουν να τα πραγματοποιούν στο μέλλον.

https://longform.protothema.gr