Αυχενικό σύνδρομο Ποια είναι τα συμπτώματα και πώς αντιμετωπίζεται

 Το αυχενικό σύνδρομο είναι μια πάθηση που περιλαμβάνει πλήθος προβλημάτων που σχετίζονται με τη σπονδυλική στήλη στο σημείο του αυχένα και μπορεί να προέρχεται από πάθηση στους μεσοσπονδύλιους δίσκους, στους σπονδύλους και τις αρθρώσεις της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, στους μύες και στα νεύρα.

Το σύνδρομο περιλαμβάνει τοπικό πόνο που αντανακλά στην περιοχή των χεριών και συνδυάζεται με νευρολογικά και κινητικά συμπτώματα. Συνήθως εμφανίζεται σε νεαρές ηλικίες.



Το αυχενικό σύνδρομο μπορεί να είναι αποτέλεσμα κάποιας κάκωσης ή κάποιας πάθησης που οδηγεί σε αυτό ή το επιβαρύνει. Οι οστικές και νευρολογικές βλάβες επιτείνουν τον πόνο στον αυχένα. Τα πιθανά αίτια της εμφάνισης αυχενικού συνδρόμου που έχουν αναφερθεί είναι:

  • Τοπική κούραση μυών αυχενικής μοίρας
  • Σπονδυλοαρθροπάθεια από το γήρας
  • Άμεσο τραύμα (μετά από πτώση ή κάποιο τροχαίο, whiplash injury)
  • Κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου
  • Αυτοάνοσα νοσήματα (αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα)
  • Υπέρχρηση
  • Κακή στάση σώματος
  • Κεφαλαλγία τύπου τάσης
  • Ψύξη από ρεύματα αέρα ή κλιματισμό
  • Ινομυαλγία

Για να διαγνωστεί το αυχενικό σύνδρομο θα πρέπει να απευθυνθείς στον αρμόδιο γιατρό που είναι ο ορθοπαιδικός. Ο γιατρός ελέγχει αν υπάρχουν κινητικά ή νευρολογικά προβλήματα στα χέρια και αναλόγως των ευρημάτων συνιστώνται απεικονιστικές εξετάσεις που περιλαμβάνουν ακτινογραφία ή μαγνητική τομογραφία. Τέλος, αναλόγως του αποτελέσματος θα αποφασιστεί αν ο ασθενής χρειάζεται περαιτέρω χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση του προβλήματος. Ο φυσικοθεραπευτής μπορεί να συνεργαστεί με τον ορθοπαιδικό, ώστε να εφαρμόσει τις σωστές ασκήσεις ή χειρομάλαξη για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και ως μέρος της αποκατάστασης του ασθενούς.

Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων το αυχενικό σύνδρομο αντιμετωπίζεται συντηρητικά με ειδικές ασκήσεις και αποφυγή κάποιων κινήσεων. Αναλόγως της αιτίας που το προκάλεσε μπορεί να χορηγηθούν αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα, ενώ σε πιο σοβαρές καταστάσεις μπορεί να χορηγηθούν κοβεϊνούχα.

Δεν συνιστάται η ακινητοποίηση του αυχένα, αλλά αντιθέτως, στις περισσότερες περιπτώσεις ενθαρρύνεται η κινητοποίηση των αρθρώσεων της σπονδυλικής στήλης για να ενδυναμωθεί το μυϊκό σύστημα και η θέση της σπονδυλικής στήλης.

Αν το αυχενικό οφείλεται σε κάποια αυτοάνοση νευροεκφυλιστική νόσο, η θεραπεία εστιάζει κυρίως στη φαρμακευτική αγωγή και στη φυσικοθεραπεία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επίσης, σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να αποφεύγονται οι απότομες κινήσεις. Όταν συνυπάρχει νευροεκφυλιστική πάθηση, είναι πιθανό, ακόμη και μετά την επιτυχημένη θεραπεία να επανεμφανιστεί το πρόβλημα έπειτα από έξαρση της συνυπάρχουσας πάθησης.

Σε περιπτώσεις κινητικού ελλείμματος στα χέρια ή κήλης που μετά από φαρμακευτική αγωγή δεν έχει βελτιωθεί, συνιστάται χειρουργική αποκατάσταση του προβλήματος, με δισκεκτομή για να αποσυμπιεστεί το νεύρο.

Τέλος, σε κάποιες περιπτώσεις ήπιας μορφής αυχενικού μπορεί να είναι επιβοηθητικός και ο βελονισμός από εξειδικευμένο γιατρό.

https://www.doctoranytime.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου