Σαν φαντάσματα μοιάζουν στην ανατολική ακτή των Χανίων, τα κτήρια των παλιών βυρσοδεψείων. Στους ετοιμόρροπους τοίχους είναι χαραγμένη η ιστορία περίπου 2 αιώνων, αλλά και η αδιαφορία των νεότερων χρόνων.
Εκεί που οι βυρσοδέψες από τις αρχές ακόμα του 19ου αιώνα, επεξεργάζονταν τα δέρματα και η περιοχή έσφυζε από τη βιοτεχνική δραστηριότητα, τώρα κυριαρχεί η εγκατάλειψη.
Σύμφωνα με αραβικό έγγραφο, η εγκατάσταση των βιοτεχνιών επεξεργασίας δερμάτων πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1830 και 1840, την περίοδο δηλαδή της Αιγυπτιοκρατίας στην Κρήτη.
Ο τόπος που επιλέχθηκε ήταν ιδανικός καθώς ήταν εντός πόλης αλλά στην άκρη της, δίπλα σε θάλασσα με ρηχά νερά, κάτι που ευνοούσε το πρώτο στάδιο επεξεργασίας.
Τη δεκαετία του '50 υπήρχαν περισσότερα από 80 βυρσοδεψία, ενώ σήμερα μόλις έξι εξακολουθούν να λειτουργούν, απαριθμώντας λιγότερους από 20 εργαζόμενους.
Τα ταμπακαριά αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της ιστορίας των Χανίων και ως τέτοιο πρέπει να διαφυλαχθεί.
Στο πέρασμα των αιώνων τα κτίρια που στεγάζονταν στέκουν ακόμα, τα μεταγενέστερα πιο καλοδιατηρημένα ενώ στα παλαιότερα έχουν απομείνει μονάχα τα κελύφη, μνημεία πλέον της βιομηχανικής εποχής.
Προσαρμοσμένα στις φυσικές κλίσεις του τοπίου, τα βυρσοδεψεία είναι ισόγεια με είσοδο από τον δρόμο και δίπατα ή τρίπατα από τη μεριά της θάλασσας.
Χτισμένα με πέτρα και κεραμιδένιες στέγες, είναι τοποθετημένα στη σειρά και διακόπτονται μόνο από πολύ στενά απότομα περάσματα με σκαλοπάτια προς τη θάλασσα, συνθέτοντας ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό σύνολο.
Η κάμψη ήρθε τη δεκαετία του 70, για να φτάσει στις μέρες μας να απομένουν ζωντανές περίπου το ένα δέκατο των αρχικών επιχειρήσεων. Απομένουν τα κτήρια, τα κελύφη, πολλές φορές με ολόκληρο τον παλιό εξοπλισμό τους, μνημεία πλέον σήμερα της βιομηχανικής αρχαιολογίας.
Σήμερα από τα βυρσοδεψεία άλλα είναι εγκαταλελειμμένα, άλλα έχουν αλλάξει χρήση και μερικά από αυτά συνεχίζουν τη λειτουργία τους.
Το στοιχείο που δεν μεταβλήθηκε στο χρόνο είναι η αρχιτεκτονική τους.
Προσαρμοσμένα στις φυσικές κλίσεις του τοπίου, τα βυρσοδεψεία είναι ισόγεια με είσοδο από το δρόμο και είναι δίπατα ή τρίπατα από τη μεριά της θάλασσας. Χτισμένα με πέτρα και κεραμιδένιες στέγες, είναι τοποθετημένα στη σειρά, και διακόπτονται μόνο από πολύ στενά απότομα περάσματα με σκαλοπάτια προς τη θάλασσα.
Αποτελούν ένα αρχιτεκτονικό σύνολο μοναδικό.
ΠΗΓΗ
http://www.iefimerida.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου