Το Κατηχητικό Σχολείο Ευαγγελιστρίας Χαλέπας Χανίων

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κνιθάκης

Το Κατηχητικό σχολείο Ευαγγελιστρίας από το έτος 1932-33 περίπου!
Oπως κοιτάζουμε, δεξιά του Αρχιμανδρίτη Σιδέρη, οι μαθήτριες: Τσάφαρη, Παπαδάκη, Σκορδίλη, Διαμαντάκη, Βαρουχάκη, οι μαθητές: Σιφάκης και Μανουσέλης. Αριστερά: Κουκλάκη… Καβουλάκη… Λιολιός… Επάνω από τον Αρχιμανδρίτη, Δεξιά: Ελένη Πετρουλάκη (αδελφή του Νίκου Πετρουλάκη), Σταυρούλα, Βικτωρία, Χαρούλα, Σιφάκη, Πιταριδάκη.
Αριστερά: Στρατηγάκη, Γιαννουλάκη, Κουκλάκη.
Στην επάνω σειρά: Σαρικάκης, Νικηφοράκης, Παπουτσάκης, Γαλάνης, Κνιθάκης Κώστας, Καβουλάκης, Τσιβουράκη…
Κάτω δεξιά του Αρχιμανδρίτη: Βαγιάκη, Παπαδάκη, Πλανάκη…
Αριστερά: Βασιλαντωνάκη… Κάτω σειρά: Κουράκης…

Εξαντλήθη η μνήμη του υπέργηρου σήμερα μαθητή του τότε Κατηχητικού, Κώστα Κνιθάκη και φτερούγισε στο παραδίπλα κτήριο το 10ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων. Ηταν περίπου το σχολικό έτος 1932 – 33 όταν η κατά ένα έτος μεγαλύτερη σε ηλικία Ελένη Πετρουλάκη πείραζε τον “συμμαθητή” της Κώστα Κνιθάκη. Παίρνει λοιπόν κι αυτός μία βέργα και την κυνήγησε γύρω από το πηγάδι της αυλής του σχολείου. Κάποια στιγμή του ξεφεύγει η βέργα από το χέρι, πετιέται και σπάζει ένα τζάμι από τα παράθυρα του σχολείου.
Τον παραλαμβάνει ο δάσκαλος ο Κώστας Κωστουράκης και του λέει: “Παρά μίαν τεσσαράκοντα”!
39 βιτσιές κατεχωρήθησαν εις τας παλάμας του μαθητού!
Διευθυντής τότε του 10ου Δημοτικού ήταν ο δάσκαλος Νίκος Λουλουδάκης και το πατρικό σπίτι του Κωστουράκη ήταν εκεί που είναι σήμερα το ανθοπωλείο “Η Πέτρα”.
Και τι σχέση έχει το πατρικό του Κωστουράκη;
Γιατί από εκεί περνούσε ο γέρο – Βενιζέλος κρατώντας μία ανθοδέσμη κατευθυνόμενος προς το κοιμητήριο της Αγίας Φωτεινής, όπου βρίσκεται ο τάφος της γυναίκας του Μαρίας, που τόσο αγαπούσε!
Λίγο πιο πάνω στη Μηλάτου συναντούσε τον γέρο Κνιθάκη και του έλεγε: “Κωστή, τώρα που θα λείπω, να φροντίζεις τις τριανταφυλλιές!”
Είχε φέρει ο Βενιζέλος και μία ποικιλία μωβ τριανταφυλλιές από το Παρίσι, πρωτόγνωρες τότε στα Χανιά. Ο γέρο Κώστας Κνιθάκης (γεννημένος το 1876) ήταν ένα διάστημα ο κηπουρός στο σπίτι του Λευτέρη.
Φύτεψε και μωβ τριανταφυλλιά στον κήπο του απ’ αυτές που του ’δωσε ο Βενιζέλος. Οπως του έδινε και σταφύλια από το αμπέλι της οικίας του. Και συνήθιζε να λέει ο Λευτέρης:

“Νάταν τα νιάτα δυο φορές, και ο χρόνος τρία ζάλα,
Αχ, να ξαναβύζανα της μάνας μου το γάλα!”

Και από την Μηλάτου πηγαίνομε στα παλιά Φακωθιανά Χαλέπας όπου είναι η εκκλησία του Χριστού. Εκεί στον δρόμο προς την Αγία Κυριακή, γινόταν στο μπαλκόνι της οικίας Κουφογιαννάκη ομιλίες του Βενιζέλου. Ο Κουφογιαννάκης ήταν υπασπιστής του. Μετά πηγαίνανε όλοι στο εστιατόριο του Χιρμπάκη, στην Αγία Κυριακή, για συμπόσιο. Παλιές ιστορίες που δεν έχουνε τελειωμό!

χανιωτικα νεα