Οι Εκδόσεις Ραδάμανθυς και η Ξύλινη Tabya παρουσιάζουν 3 νέες ποιήτριες και τις ποιητικές τους συλλογές στο Ηράκλειο…
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2023, στις 8 μ.μ.
Ξύλινη Tabya, Πολιτιστικός και Κοινωνικός χώρος, (Μαστραχά 14 και Ντεντηδάκηδων)
Γράφει ο Χρήστος Τσαντής
Είναι πάντα όμορφες οι στιγμές της συνάντησης νέων δημιουργών στο πολιτιστικό κύτταρο του Ηρακλείου, που έχει τη έδρα του στην Ξύλινη Tabya. Χώρος φιλόξενος που στηρίζει τους νέους καλλιτέχνες και συχνά-πυκνά φιλοξενεί και τις δράσεις των Εκδόσεων Ραδάμανθυς.
Την Παρασκευή 7 Απριλίου όμως, εγκαινιάζουμε ένα νέο και πρωτότυπο κύκλο συνεργασίας, που αφορά στην ανάδειξη και την επικοινωνία με το έργο νέων δημιουργών, και κυρίως νέων ποιητών.
Σε μία αντιποιητική εποχή, σε μία περίοδο που η καλλιτεχνική δημιουργία και ο πολιτισμός βρίσκονται στο στόχαστρο, τρεις νέες ποιήτριες από τα Χανιά και από το Ρέθυμνο, ενώνουν τις δυνάμεις τους και ταξιδεύουν μέχρι το Ηράκλειο, με σκοπό να επικοινωνήσουν το έργο τους. Γνωρίζουν ότι στην Ξύλινη Tabya και στις Εκδόσεις Ραδάμανθυς βρίσκει πρόσφορο έδαφος η καλλιτεχνική ευαισθησία, το δημιουργικό ταλέντο, η αναζήτηση και το ποιητικό πάθος για την πολιτιστική ανύψωση.
Σας περιμένουμε λοιπόν: τη Παρασκευή 7 Απριλίου 2023, στις 8 το απόγευμα, για να μοιραστούμε τα ποιήματα, τους στίχους και τις σκέψεις μας.
ΟΝΕΙΡΟΘΗΚΗ - ΦΑΙΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ
Η «Ονειροθήκη» της Φαίης Αναγνώστου είναι η πρώτη ποιητική συλλογή της που βλέπει το φως. Η ποιήτρια κοιτάζει μακριά, τη γραμμή του ορίζοντα, και οι αντένες της είναι στραμμένες στην πόλη, εκεί όπου η κοινωνία κινείται.
«Ο λόγος που αναγράφεται
είναι τίμιος και μονολεκτικός,
άρα, ψευδής κι ασύστολος…»
Ο λόγος της δεν φτιασιδώνει ό,τι αγγίζει, «πέθανε ένας Θεός χθες.
Τα μάρμαρα πήραν πίσω όλα τα χρόνια της ξηρασίας».
Η «Ονειροκριτική» της ριζώνει στις πέτρες του Κρητικού τοπίου.
«Δεν σου ζήτησα να διανύσεις τα νησιά μας με τα πόδια».
Ο «Άνθρωπος»
«είδε, λέει, τα πουλιά και ηρέμησε».
Η τριγωνομετρία και τα μαθηματικά φιλοξενούν τους στίχους της, και τα ποιήματα μοιάζουν κάποιες στιγμές με «Απλή σκέψη υποθετικών λόγων», ώσπου ο «Χρονοθάνατος» να θέσει τους δικούς του κανόνες…
«Μπορεί να μη βλέπω σκιές στον τοίχο
όμως τις βλέπω στα χαρτιά».
Παρόλα αυτά «it’s a safe country».
«Ζω σε μία ασφαλής χώρα.
Τα πουλιά εδώ κοιτάζουν τους καθρέφτες
νομίζοντας πως έχουν συντροφιά…».
Η Φαίη Αναγνώστου, γεννήθηκε το 1995 στην Αθήνα όπου και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής της. Έπειτα πήγε σχολείο στη Νάξο απ’ όπου και κατάγεται. Μετά έζησε για ένα διάστημα στην Πάρο. Στη συνέχεια πήγε σχολείο ξανά στην Αθήνα και τέλος επέστρεψε στην βάση της στη Νάξο για να τελειώσει το λύκειο.
Το 2013 πέρασε στο Τμήμα Κοινωνιολογίας στο Ρέθυμνο όπου και κατοικεί έως σήμερα. Μέσα από όλες αυτές τις αλλαγές και τις ”μετατοπίσεις” αυτό που δεν άλλαξε στη ζωή της είναι ότι από παιδί παρατηρούσε τον κόσμο γύρω της, παίρνοντας έτσι έμπνευση για να γράφει. Ξεκίνησε στο γυμνάσιο με τα πρώτα της τραγούδια, έπειτα έγραψε αρκετά ποιήματα και κάποια παραμύθια. Αυτά όμως έμειναν κλειδωμένα στα συρτάρια, έως τώρα που πήρε την απόφαση να εκδώσει την πρώτη της ποιητική συλλογή.
------------------------------------------------------
Tamara Gaets – Όταν οι άγγελοι πονάνε
Τα παιδιά στη Σερβία μεγάλωσαν με τον ήχο της σειρήνας και τους κρότους από τις βόμβες που έριχναν στις αυλές των σπιτιών, στα σχολεία και στα νοσοκομεία τα αεροπλάνα του ΝΑΤΟ. Μεγάλωσαν με το τραύμα, με την απώλεια, και με μια μεγάλη πληγή στο στήθος, για να τους θυμίζει την υποκρισία και την αδικία αυτού του κόσμου. Κάποια από τα παιδιά αυτά όμως, κατάφεραν να μεγαλώσουν, κρατώντας ζωντανό το παιδί μέσα τους. Έκαναν τις πληγές τους πηγή έμπνευσης και μετασχημάτισαν τις εμπειρίες τους σε ποιήματα και στίχους τραγουδιών. Η Tamara είναι ένα από αυτά τα παιδιά…
Γεννήθηκα στη Σερβία και μεγάλωσα στα Χανιά της Κρήτης όπου και εργάζομαι. Είμαι παντρεμένη με έναν υπέροχο άνθρωπο και έχω αδυναμία στα ζώα και στη φύση. Έχω κάνει κάποιες σπουδές στη μουσική αλλά και στο επαγγελματικό μακιγιάζ. Τραγουδάω, γράφω μουσική και στίχους. Το πρώτο μου τραγούδι το έγραψα σε ηλικία 15 χρονών όπως και τα πρώτα μου ποιήματα.
-----------------------------------------------------------
Ελένη Καποκάκη – Εξύμνηση
Τώρα τα πουλιά κοιτούν αντίθετα
Τα ράμφη τους δεν συναντιούνται
Καθένα κοιτά προς τη δική του κίτρινη αλήθεια
Κοντοζυγώνει η μέρα που τα καλώδια της ΔΕΗ θα φιλοξενούν
Το κοινό τους βλέμμα
Και θα ’ναι τόσο ηλεκτρισμένο
Να φωτοδοτήσει ολόκληρη υφήλιο
Γεννήθηκα στα Χανιά τον Αύγουστο του 1992 και μεγάλωσα σε χωριό του Αποκόρωνα. Σπούδασα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης Ρεθύμνου από το οποίο αποφοίτησα το 2014. Μετά τις σπουδές μου εργάστηκα για δύο χρόνια στο Γκρατς της Αυστρίας.
Στη συνέχεια ασχολήθηκα για πολλά χρόνια με τον αντιφατικό χώρο της γαστρονομίας, ενώ πλέον εργάζομαι ως νηπιαγωγός σε δημόσια σχολεία της πόλης μου. Το θέατρο, η λογοτεχνία, η ποίηση και οι τέχνες, πάντα ήταν αγαπημένο καταφύγιο για μένα. Λατρεύω τα ταξίδια, τη διακόσμηση εσωτερικών χώρων, τον καφέ, το καλό φαγητό, τις γάτες και φυσικά τους ανθρώπους που αγαπούν να αγαπούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου