Κατερινα Αναστασάκη-Μπέρη Berry Katerina
μια αληθινή λασιθιώτισσα γυναίκα και ταυτόχρονα μια κοσμοπολίτισσα ΚΥΡΙΑ με όλα τα γράμματα κεφαλαία…
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που τη γνώρισα και με τίμησε με τη φιλία και την εκτίμηση της…
Ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο «Η ΚΡΗΤΗ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ» της κ. Κατερίνας Αναστασάκη-Μπέρη που δημοσιεύεται με την άδεια της συγγραφέως και αναφέρεται στο φτερωτό «θεό» των απανταχού Λασιθιωτών όπου γης, των λασιθιώτικο ανεμόμυλο.
«Τα επόμενα 50 χρόνια, ο κάμπος θα κατακλυστεί από μύλους και θα δημιουργηθεί το υπέροχο αυτό αιολικό πάρκο, μοναδικό στον κόσμο, που θα φέρει πλούτο στους κατοίκους του Οροπεδίου. Όλοι έχουν γίνει μυλωνάδες, γιατί όλοι έχουν μάθει την τεχνική συντήρησης και χειρισμού τους.
Κάθε τοπίο όμως εκτός από οπτική εικόνα, είναι και ηχητική. Καμία αμφιβολία, η οπτική είναι αξεπέραστη. Η ακουστική είναι εξ ίσου γοητευτική, αλλά ξέρουν να την απολαμβάνουν μόνο εκείνοι που έχουν ζήσει το στροβίλισμα του ανεμόμυλου, του λασιθιώτικου, για να είμαστε ξεκάθαροι.
Κύριο συστατικό της μουσικής είναι ο ήχος. Με τη λειτουργία των ανεμόμυλων, παράγονται ήχοι με ένταση, διάρκεια, ύψος και χροιά και ένας συνθέτης θα μπορούσε να εμπλουτίσει αυτό εδώ το «ηχοτοπίο» με ήχους από τη φύση.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, γεμάτο ερεθίσματα, ο λασιθιώτικος μύλος μεταμορφώνεται και παράγει τη δική του μελωδία, στο δικό του τέμπο: τα πανιά της φτερωτής φουρφουρίζουν, τα αντενάκια, τα τιμόνια, τ’ αξόνι τρίζουν, η φτερωτή κινείται άλλοτε ήρεμα και άλλοτε μανιασμένα, συρίζοντας, εμπλουτίζοντας έτσι τη μουσική σύνθεση. Μια σύνθεση που ποικίλει απροσδιόριστα, ανάλογα με την ένταση του μελτεμιού, ένας βόρειος έως βορειοδυτικός άνεμος που πνέει το καλοκαίρι στην ανατολική Μεσόγειο.
Ένας μυστηριώδης βόμβος, συρτός και σταθερός κάτι σαν σφύριγμα υπεισέρχεται, καθώς η φτερωτή του μύλου περιστρέφεται αγριεμένη.
Κόβει τον άνεμο, σαν πλατιά λεπίδα, εμπλουτίζοντας έτσι το αρχικό μοτίβο. Ένας άλλος, ρυθμικός και επίμονα γλυκός ήχος, έρχεται να προστεθεί, καθώς το έμβολο κατεβαίνει και το νερό απελευθερώνεται με ορμή, αναζητώντας διέξοδο προς τα πάνω. Το έμβολο τρίβεται στον κάλυκα, σιγανά, μαλακά, στριγκλίζοντας ή και τρίζοντας «συντάλαχο, ανελωμή, τριγμός και καταχτύπι»!
Έτσι, δημιουργείται μια συναισθηματική ατμόσφαιρα, στην οποία, ο καθένας μας δεν μπορεί παρά να νιώσει τη μαγεία του αποτελέσματος, της αλάθητης δεξιοτεχνίας του κατασκευαστή του μύλου.
Η μαγεία αυτή εμπλουτίζεται ακόμα περισσότερο από το αγκομαχητό της αναρρόφησης, καθώς το έμβολο και η ρόκα στην κορφή του πύργου αναστενάζουν κάτω από το βαρύ φορτίο του νερού. Ακολουθεί σιωπή και ο ήχος της καθόδου του εμβόλου συμφύρεται με το γογγυτό του κάλυκα που ξεφυσά. Λόγω βλάβης, τούτη τη φορά, τραβάει αέρα και όχι νερό.
Όλα δείχνουν απλά, αέρινα, γεμάτα χαρούμενη έμπνευση και μελωδική δροσιά, καθώς ο «τραγουδοκελαριστός» ήχος του νερού κυλάει από τον κάλυκα και βρίσκει αυτό της στέρνας. Αποτελεί ανάσα γαλήνης, που διακόπτεται από την ορμητική ροή του νερού που βρίσκει αυτό της στέρνας για να το διαδεχτεί ακόμα μια πιο ήρεμη ανάπαυλα. Η μουσική μαλακώνει, εξασθενεί και ξεψυχάει, λες και το σύμπαν συνωμοτεί στη δημιουργία του πιο αισθησιακού φινάλε. Ενός φινάλε χαριτωμένου και ευγενούς όπως αρμόζει στην αρμονία της λασιθιώτικης φύσης. Και ο αρχιμάστορας της λασιθιώτικης ντοπιολαλιάς, ο Τσικαλάς θα πει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο:
«Φουντάνα τρέχει το νερό στο καταπότη
μια αστοιβίδα το θυμό του αντικόβγει
κι αφροπαλεύγει και πυτά ογρά διαμάντια
στα καριοφύλια τσ’ αβρασάμους και το χώμα...»
Το χώμα της λασιθιώτικης γης το καταπίνει λαίμαργα.
Η σύνθεση του «ηχοτοπίου» εμπλουτίζεται με την παράλληλη μουσική εκτέλεση των γειτονικών μύλων, οργανώνοντας έτσι ένα ορχηστρικό σύνολο, ασύλληπτου περιεχομένου και μεγέθους.
Με όλα αυτά τα ηχητικά στοιχεία μαζί, ο συνθέτης μας θα μπορούσε να δημιουργήσει μια πρωτότυπη «συμφωνία», εμπλουτίζοντάς την και με τη χρήση ήχων της φύσης, όπως το θρόισμα των φύλλων των δέντρων, τα τιτιβίσματα των πουλιών και το βούισμα των εντόμων, απαραίτητο υλικό για την ολοκλήρωση ετούτου του λασιθιώτικου «ηχοτοπίου».
Τι είδους σύνθεση θα βγει από τον συνδυασμό των ηχοχρωμάτων του υπαίθριου αυτού κονσέρτου, που έχει πρωταγωνιστές τη φύση και τους μύλους; Κατά πάσα πιθανότητα, θα προκύψει η μουσική του χορού των Κουρητών, σε νεότερη εκτέλεση.
Πρωταγωνιστής, σόλο, είπαμε, ο «μύλος». Στα «ξένα» αυτό το λέμε: One man band, ήτοι: άνθρωπος ορχήστρα, άρα στην περίπτωσή μας μιλάμε για μύλο ορχήστρα!
Ακόμα και ο χορός, το στριφογύρισμα της φτερωτής του μύλου, μιλά στον ποτιστή του κήπου: Αν είναι ανάλαφρο το γύρισμα, σημαίνει ότι ο μύλος δεν βγάζει νερό. Αν είναι πεταχτό και αεράτο, είναι μια ένδειξη πως η ρόκα του εμβόλου έχει σπάσει, δυσκολία στο πέταγμα μάς λέει, ότι ο καινούργιος κάλυκας είναι στενός.
Περίπου δέκα χιλιάδες τέτοιοι μύλοι-μουσικοί έχουν στηθεί μέχρι τώρα στο Οροπέδιο και σε λίγο που θα μπούμε στον κάμπο, θα γίνετε μάρτυρες των μουσικών ηχοχρωμάτων που σας περιέγραψα, με αρκετή λασιθιώτικη κουζουλάδα.»
Όποιος ενδιαφέρεται να αποκτήσει το βιβλίο της κυρίας Κατερίνας Μπέρη μπορεί να επικοινωνήσει με τη κυρία Μαρία Τζενάκη, πρόεδρο της Πνευματικής Εστίας Οροπεδίου Λασιθίου στα τηλέφωνα
6937166906, 2810-289832
ή με προσωπικό μήνυμα στο λογαριασμό της κυρίας Τζενάκη στο facebook..
Τα έσοδα από το βιβλίο της κυρίας Μπέρη θα διατεθούν υπέρ της Πνευματικής Εστίας Οροπεδίου Λασιθίου
ΤΟ ΛΑΣΙΘΙ ΕΧΕΙ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΑ ΠΑΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ !!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου