Το βράδυ του Σαββάτου 22 Απριλίου στο γεμάτο από κόσμο Πολύκεντρο Σητείας έγινε η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής "Ηλιόλουστο" Χάος που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΩ, υπό την αιγίδα της Αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας Στέγη Βιτσέντζος Κορνάρος.
Για τη συλλογή μίλησαν οι Μυρτώ Αλούμπη, Μεταδιδάκτορας Ερευνήτρια Κλασικής Φιλολογίας του
Πανεπιστημίου Κρήτης και ο Γιώργος Δρακωνάκης, Φιλόλογος.
Στέλιος Πετράκης, Γιώργης Ξυλούρης και Δημήτρης Σίδερης.
Η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Γιάννη Πετράκη <<Ηλιόλουστο Χάος>> στο Πολύκεντρο της Σητείας και η θετικότατη συμβολή του στο πνευματικό γίγνεσθαι απαιτεί και επιβάλλει ένα διαφορετικό τρόπο έκφρασης της συμπάθειας και των ευχαριστιών μας.
Ο Γιάννης Πετράκης δεν ανήκει στους κλασσικούς αλλά στους σύγχρονους (μοντέρνους) ποιητές και στις νέες γενιές διατηρώντας τα δικά του χαρακτηριστικά. Ο στίχος του δηλαδή δεν είναι έμμετρος αλλά ελεύθερος, δεν έχει ομοιοκαταληξία, δεν χωρίζεται σε στροφές, στίχους ,συλλαβές, δεν διατηρεί κανονική στίξη, κά.
Με όλο τον σεβασμό στους δυο παρουσιαστές-αναλυτές πιστεύουμε ότι η εν λόγω ποιητική συλλογή και ιδεολογικό και πολιτικό και ηθικό και συμβολικό στίγμα έχει και κατά την άποψη μας δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά.
Ο Γιάννης Πετράκης όπως διαφαίνεται παρακολουθεί και επηρεάζεται από τα σύγχρονα κοσμολογικά ρεύματα και τις εξελίξεις των φυσικών επιστημών.
Η πολυμορφία και η διεισδυτικότητα της ουσίας της συλλογής αναλύθηκε εύστοχα σε τέτοιο βαθμό και επίπεδο από τους παρουσιαστές για τα οποία εμείς πρέπει να ομολογήσουμε την ημιμάθεια μας αν όχι την αμάθεια.
Οι δυο αναλυτές διατήρησαν το μέτρο, απέφυγαν τις υπερβολές και πρωτοτύπησαν, αναφερόμενοι γενικότερα στο ζήτημα της ποίησης σε συγκεκριμένους ποιητές κάνοντας ρήξη με τους καθιερωμένους τρόπους παρουσίασης.
Αυτό που θα θέλαμε να παρατηρήσουμε και που συναντά τον προβληματισμό μας είναι ο γενικότερος τρόπος παρουσίασης του έργου.
Ο διαφορετικός τρόπος παρουσίασης σπάει τα κλασσικά ταμπού, είναι ευρηματικός, τολμηρός, πειραματικός χωρίς υπερβολές, μετρημένος χωρίς να φοβάται τα απάτητα μονοπάτια. Εύστοχα βάζει στο παιχνίδι της συμμετοχής τον ακροατή – θεατή , και πιθανό αναγνώστη.
Οσφραίνεται την ανάγκη διαφορετικής έκφρασης όχι μόνο στο περιεχόμενο αλλά και στη μορφή, εμφάνιση, προβολή και μετάδοση στον ακροατή-θεατή του έργου.
Όπως αναφέραμε εισαγωγικά τόσο το περιεχόμενο όσο και ο τρόπος, μας αναγκάζουν και επιβάλλουν, ένα ποιο υπεύθυνο, ποιο σοβαρό τρόπο έκφρασης της συμπάθειας και των ευχαριστιών μας.
Η εποχή μας είναι εποχή αυξημένων δυνατοτήτων παραγωγής και διακίνησης τόσο υλικών αγαθών όσο και πνευματικών. Αυτό έχει να κάνει με πάρα πολλούς λόγους, αναφέρουμε ενδεικτικά την σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό μετατροπή της επιστήμης σε παραγωγική δύναμη και την διακίνηση της πληροφορίας μέσω του παγκόσμιου ιστού, δηλαδή τη δημιουργία ευνοϊκών υλικών όρων.
Στον τομέα της πνευματικής δημιουργίας όπως και στον τομέα των υλικών αγαθών υπάρχει υπερπαραγωγή. Όπως είναι φυσικό υπάρχει και παραγωγή αγαθών και στις δυο κατηγορίες, που μόνο αγαθά δεν είναι, ας μη φοβόμαστε τις λέξεις αλλά προϊόντα ανακύκλωσης. Αυτό όμως είναι μια γενικότερη συζήτηση.
Σε ότι μας αφορά, η Σητεία με τα δικά της προϊόντα πολιτισμού δεν εξαιρείται από τον κανόνα και επιπλέον, με βάση την παλινδρόμηση της οικονομικής της ανάπτυξης, παρουσιάζει αβεβαιότητα και ότι αφορά την κατεύθυνση μετατροπής του εν δυνάμει στο εν ενεργεία και στους δύο τομείς.
Αυτό δηλαδή που κατ’ επανάληψη έχουμε αναφέρει ως μετέωρο βήμα της Σητείας, τόσο στον τομέα της οικονομικής ανάπτυξης όσο και στον τομέα του πολιτισμού.
Ιστορικά τα τελευταία τριάντα-τριανταπέντε χρόνια περάσαμε από τον Δερμιτζογιάννη και την γιορτή της σταφίδας, στα Σητειακά δρώμενα, στο θέατρο της Σητείας με τις σκηνές του, το Σύλλογο Φίλων της Μουσικής με το Μεσογειακό Φεστιβάλ και τις μουσικοθεατρικές παραστάσεις σε συνεργασία με την Φιλαρμονική του Δήμου Σητείας.
Στις παραστάσεις του Ερωτόκριτου στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Γουμένισσα, Κιλκίς, την παρουσία τα δυο τελευταία χρόνια της στέγης Βιτσέντζος Κορνάρος με τις εκδηλώσεις και την παράσταση του Ερωτόκριτου στην Μπολόνια της Ιταλίας.
Επίσης σημαντικές και ποικίλες είναι οι βιβλιοπαρουσιάσεις από ντόπιους και όχι μόνο δημιουργούς. Το συνέδριο πάνω στον Ερωτόκριτο του Βιτσέντζου Κορνάρου με μη σαφή όρια επιστήμης και πολιτισμού υπερεκτιμήθηκε φραστικά, δεν εκτιμήθηκε όμως κοινωνικά.
Τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου είναι:
1. Η προσπάθεια πνευματικής ανάτασης σε συλλογικό αλλά και σε ατομικό επίπεδο.
2. Η έντονη παρουσία του εθελοντισμού με ιδεολογική προμετωπίδα ( Σητεία τα παιδία σου- για την Σητεία ρε γαμώτο).
3. Η μη ανάπτυξη όχι πάντοτε έντονων ανταγωνιστικών σχέσεων ανάμεσα στις διάφορες ομάδες παραγωγής πολιτισμού.
4. Η σχετικά δειλή και ατροφική κατανόηση και υποστήριξη από την μεριά όλων των δημοτικών αρχών με κάποιες μικρές διαφοροποιήσεις.
5. Η διατήρηση της αυτονομίας, τόσο οργανωτικής όσο και λειτουργικής των διαφόρων ομάδων.
6. Η φοβία δημιουργίας Κρητικού πνεύματος απέναντι στις διάφορες εκφράσεις παραγωγής πολιτιστικού προϊόντος.
7. Το υπερβολικό χάιδεμα του ίδιου του προϊόντος αλλά και συντελεστών αυτού. Μικρός κοινωνικός χώρος με πολλαπλές και διαφόρου είδους στενές σχέσεις.
8. Ο μηρυκασμός τόσο στην μορφή όσο και στο περιεχόμενο εθνικών ή άλλων προτύπων.
9. Η μη ανάδειξη πνευματικού, συντονιστικού ή καθοδηγητικού κέντρου.
Το παιδί του πολιτισμού στη Σητεία μεγάλωσε, ανδρώνεται , δεν έχει ανάγκη μόνο από θωπείες. Χρειάζεται όρια, καυτηριασμό στις επιπολαιότητες και τις αταξίες του.
Πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι ο κύκλος αυτός των τριάντα-τριανταπέντε ετών για την Σητεία έχει κλείσει. Οι σημερινές κοινωνικές, οικονομικές, επικοινωνιακές συνθήκες και ανάγκες δεν είναι οι ίδιες με αυτές των τριών ή των τεσσάρων προηγούμενων δεκαετιών.
Αυτό φαίνεται και από την στάση των νέων γενιών που αναπτύχθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες οι οποίες είναι σε στάση αναμονής, απροθυμίας, μη ενεργούς συμμετοχής.
Ο μηρυκασμός και η εμμονή σε μορφές και περιεχόμενα της προτεραίας δεν θα αντέξουν κατά την άποψη μας στις απαιτήσεις των καιρών.
Κάποιοι σε συλλογικό ή ατομικό επίπεδο που έμαθαν να μετράνε την τρικυμία και την γαλήνη των πολιτιστικών ρευμάτων και κυμάτων, την νοιώθουν, την αντιλαμβάνονται, προσπαθούν.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα:
α) η στάση και η θέση του αναστοχασμού του Συλλόγων Φίλων της Μουσικής σε σχέση με το Μεσογειακό Φεστιβάλ.
β) Η παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη Πετράκη <<Ηλιόλουστο Χάος>> και η προσπάθεια, ο πειραματισμός με έναν άλλο τρόπο παρουσίασης με τα θετικά του και τα αρνητικά του.
Κατά την άποψη μας αυτή η περίοδος είναι περίοδος αναστοχασμού, προσεκτικής παρατήρησης, τόλμης και πειραματισμού ανοίγματος μια συζήτησης με σοβαρότητα, υπευθυνότητα, διευρυμένους πνευματικούς αλλά και πρακτικούς ορίζοντες.
Στην κατεύθυνση αυτή και στο στόχο αυτό περιλαμβάνεται η προσπάθεια συμβολής μας, στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας με το παρών κείμενο.
Δεν έχουμε καμία πρόθεση μηδενισμού ή ισοπέδωσης. Μακριά από εμάς λογικές του είδους. Πρόθεση μας είναι η έρευνα σε βάθος και η συμβολή με σοβαρότητα και υπευθυνότητα στην παραπάνω συζήτηση.
Υ.Γ. Υπάρχουν θέσεις και απόψεις με τα θετικά και τα αρνητικά για την δράση των περισσότερων συλλογικοτήτων που ασχολούνται με τον πολιτισμό στην Σητεία. Ξεφεύγουν όμως από τον στόχο του παρόντος κειμένου.
ΣΑΡΙΔΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου