Στην πλατεία Μικρασιατών έχει τοποθετηθεί μνημείο που αναπαριστά την Μικρασιατική Καταστροφή, ύστερα από προσπάθειες του Συλλόγου Μικρασιατών και του Συλλόγου Μικρασιατών «Ιωνία» Ρεθύμνου.
Το μνημείο, που έχει πέντε μέτρα μήκος και τέσσερα μέτρα ύψος, έχει τοποθετηθεί ανατολικά της πλατείας.
Στο μνημείο που είναι έργο του αρχιτέκτονα Μ.Δ. Κουνδουράκη και του γλύπτη Χ.Α. Νεονάκη, δεσπόζει η μορφή της Μικρασιάτισσας, ενώ αναφέρονται και τόποι καταγωγής των ξεριζωμένων Ελλήνων.
Ενώ εντός μνημείου τοποθετήθηκε χώμα από τη Μικρασία.
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Ρεθυμνίων Μικρασιατών, Μανώλης Χατζηκωνσταντίνου, ανέφερε «Το μνημείο αυτό ήταν το δικό μας όνειρο, ήταν το ελάχιστο που μπορέσαμε να κάνουμε για τις ψυχές των ανθρώπων αυτών.
Εκεί απέναντι, το τζαμί της Νερατζές, όπου κοιμόταν ο ένας πάνω τον άλλο τους πρώτους δύσκολους χειμώνες, εκεί παραδίπλα τα περιβόλια με τις λεμονιές, όπου μαζεύονταν και έκαναν τα ξακουστά γλέντια τους, εδώ δίπλα το σχολείο, που ακούγονταν οι χαρούμενες φωνές των παιδιών τους, η ίδια η πλατεία, που με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου ονομάστηκε Πλατεία Μικρασιατών και τώρα το μνημείο αυτό. Ο χώρος όλος μυρίζει Μικρά Ασία».
ΜΝΗΜΕΙΟ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Ρεθυμνίων Μικρασιατών «Ιωνία», Μιχάλης Καζήλας
«Είναι το μνημείο μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μ. Ασίας από το τουρκικό κράτος που εξόντωσε εκατοντάδες χιλιάδες, της θηριωδίας που διέπραξαν οι νεότουρκοι με αποκορύφωμα την πυρπόληση της Σμύρνης το 1922.
Είναι το μνημείο Μνήμης των παππούδων, μανάδων και πατεράδων μας που με τον τίμιο ιδρώτα τους κατάφεραν να σταθούν στα πόδια τους στη νέα πατρίδα και να προσφέρουν στην πρόοδό της. Είναι μνημείο προσευχής, προσκυνήματος και προπάντων αυτοκριτικής. Ποτέ πια διχασμός. Αιωνία η μνήμη των θυμάτων».
«Πάνω από ενάμισι εκατομμύριο ήταν η προσφυγιά που έφτασε στην ελεύθερη Ελλάδα. Στο Ρέθυμνο φτάσανε και ακουμπήσανε 4.200 ψυχές, χωρίς αποσκευές και διαβατήρια, φορτωμένοι όμως με αφάνταστο πόνο. Η οικονομική κατάσταση εδώ ήταν άθλια. Η επιτροπή που έχει δημιουργηθεί για την υποδοχή της προσφυγιάς αιφνιδιάστηκε. Το υπερωκεάνιο «Πατρίς» είχε εντολή να ξεφορτώσει αρχικά 2.800.
Οι αρχές απούσες, οι λίγοι υπεύθυνοι σήκωσαν τα χέρια ψηλά, ώρες πανικού και απελπισίας. Μέσα σε τούτη τη σαστιμάρα έκαναν την εμφάνισή τους κάποιες ιέρειες της προσφοράς.
Οι κυρίες του Λυκείου Ελληνίδων και του Συλλόγου Κυριών με καθοδηγητή τον παπα Γρηγόρη ρίχτηκαν σε ένα απίστευτο αγώνα ανθρωπιάς, προσφοράς και συμπαράστασης.
Σε συνεργασία με κάποια μέλη της Επιτροπής, άρχισαν να μοιράζουν τους πρόσφυγες στους καταυλισμούς, οι οποίοι το μόνο που προσφέρουν είναι η προστασία από τις καιρικές συνθήκες …».
Πέρασαν σχεδόν 100 χρόνια για να αναγνωρίσει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού την προσφορά των Μικρασιατών. Οι Μικρασιάτες που έφτασαν εδώ χωρίς ποτέ να αγνοήσουν την αξία της ζωής, θυσιάστηκαν για τα παιδιά τους, γιατί γνώριζαν ότι αυτά ήταν το μέλλον της φυλής. Η Ελλάδα αναγεννήθηκε το 1922, όχι το 1832, που υποστηρίζουν οι ιστορικοί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου