Γράφει στην ΑΝΩΓΗ ο καθηγητής, Θεόδωρος Πελαντάκης
ΜΑΡΟΥΛΗ ΒΡΕΝΤΖΟΥ
Πρώτη από τις έξι θυγατέρες του Βασίλη και της Ελένης Καλλέργη, χήρα του Γιαγκοβασίλη.
Έμαθε από τη ζωή την αγάπη για την ανατροφή των παιδιών, τις δουλειές του σπιτιού: μαγειρική, αργαστήρι, ράψιμο, πλέξιμο, φιλοξενία, φιλοκαλία και φιλότιμο.
Έμαθε παράλληλα την αγάπη για όλους τους ανθρώπους, την ειρήνη και τη δημοκρατία, που τόσο στερήθηκε ο τόπος με τις δυο δικτατορίες, τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, τη γερμανική κατοχή και τον εμφύλιο.
Είχε αγαθή ψυχή και μεγάλη καρδιά για να συγχωρεί τους πάντες. Είχε και μνήμη ανθηρή για να θυμάται και να διηγείται σαν παραμύθι τη ζωή που πέρασε και όλα τα σχετικά με τα Ανώγεια.
Ένα χαρακτηριστικό της ήταν η ταπεινότητα και ο αυτοσαρκασμός. Αν και ήταν πολύ καλή μαγείρισσα, δεν το καυχήθηκε ποτέ. Αντίθετα, ήταν συγκρατημένη και έλεγε << δεν πέτυχα σήμερα το φαγητό>>, που τελικά ήταν τέλειο. Ευτυχώς την συνταγή της απλότητας την κληροδότησε στα τέσσερα παιδιά της.
Είχε ένα σπάνιο χαρακτηριστικό, δείγμα της υψηλής νοημοσύνης της: υποδεχόταν τους πάντες με ανυπόκριτο χαμόγελο και πηγαίες χειρονομίες, δείγμα της εγκάρδιας αγάπης και της αγαθής ψυχής της. Ακόμη και στις δέκα από τις τελευταίες δεκατέσσερις μέρες της ζωής της που έζησε στο Βενιζέλειο, υποδεχόταν τους επισκέπτες της με ανάλογο τρόπο και πολλές ευχές. Ζητούσε και συγχώρηση, αν τυχόν έβλαψε κάποιον. Εκείνη που μόνο χαρά, αγάπη, που είναι η βάση της χριστιανικής θρησκείας και φιλοξενία πρόσφερε απλόχερα στα 95 χρόνια της ζωής της.
Καλό ταξίδι στη γειτονιά των αγγέλων.
Ο γιος μου ο Νίκος την αποχαιρέτησε με μία μαντινάδα που τα λέει όλα:
“καλοσυνάτη, αρχόντισσα, που αγαπούσαν ούλοι,
έτσι θα τη θυμούμαι εγώ τη θεία τη Μαρούλη”.
Σημείωση: Ο καθηγητής Θεόδωρος Πελαντάκης είναι κουνιάδος της Μαρούλης Βρέντζου, που “έφυγε” από τη ζωή στα 96 της χρόνια στις 14 Ιανουαρίου 2024.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου