Γράφει η Γεώρα
Πότε άραγε θα είναι η κατάλληλη στιγμή για να μιλήσουμε; Για να πούμε όλα εκείνα που τις νύχτες δεν μας αφήνουν να κοιμηθούμε; Πότε θα είναι άραγε εκείνη η “σωστή στιγμή” για να πούμε εκείνα τα λόγια, τα τόσο καλά προβαρισμένα; Πότε άραγε θα μου πεις και θα σου πω το πόσο μου έλειψες; Αυτή η δύναμη που πήγε; Πού κρύφτηκε;
Μίλα! Μίλα, γιατί χανόμαστε. Μίλα, γιατί βουλιάζουμε. Μίλα, γιατί απομακρυνόμαστε. Μίλα μου! Μη φοβάσαι! Πες ότι θέλεις. Ρίσκαρε. Ρίσκαρε τώρα, μην περιμένεις καμιά σωστή στιγμή. Δεν θα έρθει. Τ’ ακούς; Ποτέ δεν θα υπάρξει και εσύ πάντα θα μένεις πίσω. Πάντα θα κυνηγάς να φτάσεις ό,τι αγαπάς. Και όταν το φτάσεις, όταν σας χωρίσει μόνο μία ανάσα, εσύ θα δειλιάσεις, γιατί θα θεωρήσεις πως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή.
Και κράτα τις λέξεις σου. Θάψε τα συναισθήματά σου. Κρύφτα καλά από εσένα, από εμένα και εσύ που το διαβάζεις από εκείνον ή εκείνη που αγαπάς! Κρύψε τα και άστα εκεί να μείνουν αναλλοίωτα από το χρόνο. Μόνο που εσύ θα αλλοιωθείς. Θα αλλάξεις. Γιατί η ζωή προχωράει. Δεν περιμένει. Μακάρι να περίμενε για μια ανάσα. Μακάρι να έκανε μια παύση. Μα καλύτερα έτσι. Έτσι που τρέχει, βασικά που προχωράει. Που δεν μένει στάσιμη.
Εσύ όμως εκεί. Κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου. Πάψε να προβάρεις λόγια και τρέξε. Μπες στο αμάξι σου και πήγαινε και βρες το πρόσωπο εκείνο που άλλαξε τη ζωή σου. Εκείνο που σε έκανε να πιστέψεις ξανά στον Έρωτα. Εκείνο που μέρα μακριά του είναι μέρα χαμένη, παγωμένη, άχρωμη.
Πάψε να χάνεις μέρες. Πάψε να χάνεις την ευτυχία από το φόβο της απόρριψης. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να ακούν τις λέξεις των ανθρώπων. Έχουν ανάγκη να δουν την αμηχανία που προκαλεί η αγάπη. Έχουν ανάγκη όπως και εσύ που θα το πεις, έχεις ανάγκη να ακούσεις πως για κάποιον ή κάποια είσαι ο ήλιος στη ζωή του. Είσαι εκείνος/η που γονάτισε εγωισμούς, φόβους και τείχη ψηλά που τον κάλυπταν. Είσαι ξεχωριστός/η για τη ζωή του/της.
Πήγαινε και κοίταξέ τον/την στα μάτια και άσε την καρδιά σου να μιλήσει. Άφησέ την ελεύθερη και θα πει αυτό ακριβώς που πρέπει. Που χρειάζεται. Την αλήθεια! Αυτή που είδες και εσύ αλλά φοβήθηκες. Είσαι ερωτευμένος/η και ταυτόχρονα ευάλωτος/η. Μα μεταξύ μας χαμογέλασες μόλις σκέφτηκες το άτομο εκείνο, που θα έδινες τα πάντα για να είναι στην αγκαλιά σου.
Γι’αυτό ρίσκαρε. Πες ότι αισθάνεσαι και μην σε νοιάζει το μετά. Άστο αυτό. Δύο επιλογές έχεις εξάλλου αν μιλήσεις. Ή να βρεις συμβατό δότη συναισθημάτων και εκείνη η αγκαλιά σου να γεμίσει από αγάπη ή όχι. Αλλά χαλάλι. Μπράβο σου που μίλησες. Που κάποιος είδε την λάμψη στα μάτια σου όταν μιλούσες για εκείνον. Που άκουσε την φωνή σου να χρωματίζει το όνομά του με αγάπη! Μπράβο σου που έδειξες σε κάποιον πως είναι να τον αγαπούν, να φτερουγίζει το μέσα σου για εκείνον. Και δεν πειράζει που μπορεί κοινή πορεία να μην έχετε. Καλύτερα από το να μείνεις παρέα με τα “αν” σου. Καλύτερα που μίλησες, γιατί μπορεί να αγγίξεις την ευτυχία σου.
Μίλα! Μίλα γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε. Είναι κρίμα μετά από χρόνια να μιλήσουμε για την παραλίγο ευτυχία μας. Μίλα και ρίσκαρε να αγαπήσεις, γιατί στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο. Μίλα τώρα που στέκει απέναντί σου και είναι όλος σου ο κόσμος. Γιατί στην τελική ο κάθε άνθρωπος αξίζει να μάθει πως κάποτε από κάποιον αγαπήθηκε πολύ!
Μίλα γιατί περνάει ο χρόνος και εμείς μένουμε μόνο σε εκείνα τα κοφτερά γεμάτα έρωτα βλέμματα που λαχταρούν την έκρηξη.
Μίλα!
Μίλα μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου