Φλογισμένες οι παπαρούνες
λιτανεύοντας το αίμα των προγόνων,
χορεύουν στη ρίζα σου,
ελιά των Δελφών,
δοσμένη και στα πέντε σκαλοπάτια του ήλιου,
άφησέ με, να καρφιτσώσω
στ’ ασημένια σου φύλλα το βλέμμα μου,
άφησέ με, στις μυστικές πληγές σου,
να κρύψω την ήττα μου,
άφησέ με,
σε τούτο τον παράξενο αιώνα,
μ’ ένα δικό σου ανθισμένο κλαδί,
τη μνήμη να ξυπνήσω,
να ονειρευτώ θεό, και έρωτα,
όταν το δάκρυ
σμίγει με τις φλέβες τ’ ουρανού,
όταν ηχολογούν τα σήμαντρα
στη δόξα του μεσημεριού,
αχλόιστη ξερολιθιά, και χώμα,
και αρχαία μονοπάτια,
μερώνει γητευτής ο νους,
ώρα που η περηφάνια μάχεται τη λήθη
κι η Μοίρα μ’ ένα τρίχορδο δοξάρι
καταμεσής του Αιγαίου
στο κύμα απάνω,
αδείλιαστη αρχίζει πρώτη το χορό.
Από την ποιητική συλλογή «Αύριο, μια ελιά η μέσα πατρίδα»
Αύριο, εν ονόματι της αγάπης
Ζωή Δικταίου
Κέρκυρα 26 Απρίλη 2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου