Μια νύχτα τού Νοέμβρη
είπες θα ’ρθεις να με βρεις,
χαμήλωσα τα μάτια μου στο χώμα,
φεγγάρι φθινοπωρινό
που χάθηκες νωρίς
κι εγώ, που τώρα μάταια
σε περιμένω ακόμα.
Ο ΄Ερωτας, στ' αφίλητα τα χείλη μου γερνά
μαύρο καράβι ταξιδεύει δίχως άστρα,
στο κουρσεμένο σώμα μου
μπαρούτι και φωτιά,
ο χρόνος χτίζει
και γκρεμίζει κάστρα.
Αύριο, θ' αλλάξουν
τα φεγγάρια ουρανό
τρελός ο Έρωτας
θα παίζει στην πλατεία .
Αύριο, έλα
μια ζωή θα σ' αγαπώ.
Να δεις μεγάλη,
τη μικρή μας πολιτεία.
Ένα σου δάκρυ
στο μαντήλι φυλαχτό,
κρατώ τις νύχτες
και τον φόβο μου ξορκίζω,
σ' ένα σου γέλιο
άφησε με να χαθώ,
γυαλάκι είμαι καθαρό
κι από αγάπη,
με τη σκέψη σου
ραγίζω.
Ποιές υποσχέσεις
θα κρατήσουν μια ζωή,
κλείσε τα μάτια
κι άφησε με να σ' αγγίξω.
Να πιω απ' τα χείλη σου,
νερό ένα πρωί
και στην καρδιά σου,
χρυσή άγκυρα να ρίξω.
Αύριο, εν ονόματι της αγάπης
Γιώργης Κοντογιάννης Κρης
Ζωή Δικταίου
Αθήνα, Φλεβάρης 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου