Το παλαιοπωλείο του Γιώργου Παπαλεξάκη στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου

Στα γραφικά σοκάκια του Ρεθύμνου περπατάς και αισθάνεσαι το σήμερα μπλεγμένο με το χθές, χρώματα και αρώματα γεύσεις και στενάκια που σε παίρνουν απο το χέρι και σε οδηγούνσε άλλες περασμένες δεκαετίες.


Συναντήσαμε στην βόλτα μας ένα παλαιοπωλείο που μας ταξίδεψε στο χθές, φέρνωντας μας αναμνήσεις απο αντικείμενα μιας άλλης εποχής, νοσταλγία, αντικείμενα που δημιουργήθηκαν με κομψότητα με απλότητα για τις ανάγκες των εποχών που κατασκευάστηκαν.


Ο Γιώργος πρόθυμος να φωτογραφηθεί να μας εξηγήσει με λίγα λόγια το πάθος του, την αγάπη του και την μικρή του ιστορία θαμμένη στον χρόνο.
Ενα παλαιοπωλείο 50 χρόνων, αναζήτησης.


O Γιώργης Παπαλεξάκης γεννήθηκε το 1948 στο Ατσιπόπουλο Ρεθύμνου. Εκεί έζησε από τα παιδικά του χρόνια μέχρι το Γυμνάσιο κι έπειτα μετακινήθηκε στην Αθήνα. Μία δεκαετία αργότερα, επισκέφθηκε την Κρήτη, όπου κατασκεύασε, ως αυτοδίδακτος, την πρώτη του κρητική λύρα. 


Με το πέρασμα του χρόνου, αποφάσισε να ακολουθήσει το επάγγελμα του οργανοποιού και να εγκατασταθεί μόνιμα στο νησί. Αργότερα, προέκυψε και η ενασχόληση με τα παλαιά αντικείμενα και έτσι άνοιξε ένα παλαιοπωλείο στην Παλαιά Πόλη του Ρεθύμνου. 


Σήμερα, 40 χρόνια μετά την κατασκευή της πρώτης του λύρας, συνεχίζει να εξασκεί το επάγγελμα του οργανοποιού με ακατάβλητο μεράκι, παρέα με τους δυο του γιούς. 


Και, κάπως έτσι, οι λύρες του αντηχούν στα σοκάκια της Παλιάς Πόλης του Ρεθύμνου, μέχρι και σήμερα.


Χωρίς υπομονή, μεράκι, σεβασμό και αγάπη για το «παλιό», η δουλειά του παλαιοπώλη δεν μπορεί να υπάρξει. Εκείνος που θα την αναλάβει δεν μπορεί να ενδιαφέρεται να πουλήσει μόνο και να αγοράσει. 



Πρέπει να νοιαστεί, να αφοσιωθεί να ψάξει, να ανακαλύψει πίσω από ένα απλό αντικείμενο ολόκληρους λαούς, πολιτισμούς, εποχές και ιστορίες που εν τέλει θα τον γνωρίσουν με τον ίδιο τον άνθρωπο. 



Οικοδομώντας ένα έργο ζωής για το παρόν και το μέλλον, εργάζεται συντηρώντας το παρελθόν. Όταν ο χρόνος αλλάζει χέρια και τελικά φτάνει στα «σωστά».







Όλα ξεκινούν από τον πατέρα, όταν στα επτά του χρόνια δημιούργησε την πρώτη του λύρα. Πήρε ένα κομμάτι ξύλο που έμοιαζε με σχήμα λύρας, έβαλε 3 καρφιά πάνω και 3 κάτω και στο τέλος τα ένωσε με σύρμα ψιλό. 


Για δοξάρι πήρε ένα κομμάτι κλαδί και έδεσε τρίχες από ουρά αλόγου και άρχισε να ‘παίζει’... Μετά το σχολείο, φοιτά στην Αθήνα στην Σιβιτανίδειο - ΟΤΕ & ΣΕΛΕΤΕ σχολή. Εκεί, παράλληλα μετέχει σε κρητικά γλέντια κι εμφανίζεται σε στέκια Κρητών. 



Μετά από κάποια χρόνια επιστρέφει στην αγαπημένη του πόλη Ρέθυμνο όπου και συνέχιζε την κατασκευή της Λύρας. Με το πέρασμα του χρόνου η δραστηριότητα, η θέληση, το μεράκι, έγιναν μεγαλύτερα και βαθύτερα. Σήμερα, εκεί στη Μεγάλη Πόρτα στο Ρέθυμνο οι γλυκόλαλοι ήχοι της λύρας που μόλις κατασκεύασε ο Γιώργος Παπαλεξάκης, ξεσηκώνουν επισκέπτες και τουρίστες. Πάνω από όλα ότι γίνεται, γίνεται δίχως βιασύνη, απλά με υπομονή, μεράκι και αγάπη για την Κρητική παράδοση.


«Πρόκειται για μία τέχνη που θέλει πολύ μεράκι, μεγάλη μαστοριά και απεριόριστη υπομονή. Δεν πρέπει να βιάζεσαι, πρέπει όμως να ψάχνεσαι. Διότι η τέχνη δεν έχει τέλος. Όσο προχωράς τόσο βλέπεις καινούρια πράγματα.»



























 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου