Η μαντινάδα που βγαίνει απο την ψυχή

 Λαθη απου κανε κιανεις μες στη ζωη κοιταζει... 

κι η πληρωμή ειναι αζωντανος να μένει να τα σαζει..

Πατερα σπειρε μια μιλια και φωναξε στον Αδη... 

αφηστε μπλιο το γιοκα μου κι αυτος να ανασανει..... 

Ε τη παντερμη μοναξια παρεες που τσι κανει...

ταξε πως ειναι φιλη μου και κανουμε ντουκιανη

Κοντο μετα απ τη ζωη θανατος πως λογαται...

γιατι πεθαινω καθ αργα οντε μ αναστοραται.

Εζησα γω και με πολλους μα πλεον δε χωραω... 

ενα μοναχα ανθρωπο γυρευω ν αγαπαω.

Σπερνω τα λαθη στη ζωη και παθη της θεριζω...

σκιας ζω θεε μου και μπορω να τα εκουλαντριζω.

Εγωτη θελω τη χαρα να αναβλυζει πονο...

να εχει δακρυ μοναξια αγαπη μα και φθονο.

Εκρυφτηκαν τα ονειρα που ζυγωνα τη μερα...

 νυχτα κλουθουνε ανταμα μου στο φως της αποσπερας

Ξημερωμα της νυχτας μου καληνυχτιζω τ αστρα... 

παρεα μου κρατηξανε στις μοναξιας τα καστρα.

Νυχτα που κανεις στην αυγη χωρο για να περασει...

πεστης πως εκουραστηκες το φως της να μου ταζεις.

Εκληδωσε μου η μιλια ζαρες μ ακολουθουνε...

στις θαλασσες της μοναξιας ψαχνουνε να με βρουνε.

Τσι ανθρωπιας το μερτικο δωστε μου το φιρμανι...

να βγω στη πλαση να το πω πως τζαμπα ειναι παλι..

Με μια ελπιδα ζει κιανεις κι ελπιζωντας πεθαινει...

μ αυτοι που δεν ελπιζουν πια λογουνται πεθαμενοι

Σα πληγωμενος αετος που καθησε στο χωμα... 

νιωθω τ ανθρωπου το κεντρι να μου τρυπα το σωμα.

Θεε κοντο κοιτας να δεις γιαντα δε σου μιλαω...

ξανοιξε σκιας τα ματια μου να δεις τι μαρτυραω.

Ηντα θαρρεις ειναι ο Ανθρωπος αθανατος κερα μου... 

θαλασσα γη και ουρανος τα δρομολογια μου

Αηδονια φεραν αρωμα με ηχους ποτισμενο... 

μυριζω τι τη μοναξια τς αγαπης που προσμενω.

Ανεμη της μοιρας η σοδεια γυρνα και δεν φοβαται...

οντε θα πεις πως γλυτωσες εκεινη σε φρουκατε.

Εσταξε γελιο πανω μου και βραχηκε με δακρυ... 

σιωπηλα καταπια το στης μοιρας το αρδαχτι

Αχιιι ακουει η ψυχη να κανει το κορμι μου... 

κρυβεται σ αναστεναγμο ο πονος μου μικρη μου

Κλαιω βουβα και σπα η ψυχη τη σαρκα. Και ματωνει...

ανθρωπος δε ρωτα γιατι ο πονος με νταλωνει.

Θεε που εισαι διπλα μας κοντο παρεες κανεις... 

να δεις πως ειναι να πονας και το θεο να ψαχνεις

Νυχτα που οριζει την αυγη ειναι η συντροφισα μου... 

σκοταδι που δε τα θωρω να ζησω τα ονειρα μου

Θυμησες σκεψεις μοναχες...σα το ντουνια γυρνανε...

σ ανθρωπους που εγνωρισα ξανοιγουν να με πανε.

Γελω και κρυβω το καημο κοιτω αλλου τς Ανθρωπους... 

μη μαρτυρησουν πως δε ζω σ αυτους εδω τους τοπους

Στεκομαι μπρος στο θανατο μα προσωπο δε βλεπω... 

κοντο να ειναι ψομματα η θε μου δεν αντεχω

Οχου θεε μου γαργαρα νερα με ξεδιψανε...του ονειρου 

μου οι ποταμοι που πισω δε γυρνανε.

Θε μου φοβουμε σε πολυ γιατι δε σε γατεχω... 

μ ανθρωπους μ εστειλες να ζω κι εγω θερια παλευω.

Ζωο που δακρυ εσταξε ανθρωπο πλησιαζει...

ξανοιξε θε μου ανθρωπια που χασε αυτη η πλαση.

Ε θε μου φανερωσουμου χριστιανος λογουμαι...

ακουμπαμε και κλαψου μου στα λογια που φοβουμε.

Ο ουρανος κι η θαλασσα αγκαλες καταπινουν...

φαρμακια πονους και καυμους στ Ανθρωπους τις αφηνουν.

Σκληρα θεε θα σου το πω ανθρωπους δε κατεχεις...

ψυχες μοναχα εφτιαξες και με ψυχες πορευεις.

Ταξιδι ανοιξες καυμε και παθη αρμενιζεις...

κοντο γνωριζεις που χτυπας η θαλασσες θεριζεις.

Βουβο το διαβα που μπορω να θελω να νομιζω.... 

αερας φυσηξε ξανα μα λισω δε γυριζω...

Το πιο καλο μου ονειρο λησμονησα στη μερα...

που ο θεος ξημερωσε και με κανε πιο περα.

Τσ Ανθρώπους βάνω μάρτυρες για τη ζωη να πούνε... 

άδικη μικρομέγαλη παντερμη. τη θωρουνε.

Θε μου και δωσε τση φτερα μα να κακοπετουνε...

και απο κια που εφυγαν εκια να ξαναρθουνε.

Απλα σιγα και ταπεινα ξανοιξε τη ψυχη μου... 

με δακρυ μου πιες το καυμο που τρεχει στη ζωη μου.

Ψυχη και σωμα σιωπουν στις μοίρας τα γραμμενα....

ταξε πως δε κατεχουνε ηντα χω περασμενα.

Κλεινω τα ματια και ρωτω το φως ηντα φεγγιζει... 

γιατι η ψυχη στραβοθηκε και μπλιο τση δε φωτιζει...

Θάλασσα γη και ουρανό ζω μέσα στα όνειρα μου..

πατώ πετώ και κολυμπώ αμοναχος κερά μου.

ΗΘΕΛΑ ΘΕ ΜΟΥ ΜΙΑ ΦΟΡΑ... ΜΟΝΑΧΑ Ν ΑΓΑΠΗΣΩ...

ΜΑ Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΩΚΕΣ... ΤΙ ΓΙΑΓΙΡΕ ΟΠΙΣΩ...

ΠΟΤΕ ΖΕΡΒΑ ΠΟΤΕ ΔΕΞΑ... ΓΥΡΙΖΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ...

ΞΑΝΟΙΓΩ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΞΑΝΑΒΡΩ... ΤΗ ΠΡΩΤΗ ΘΥΜΙΣΗ ΜΟΥ...

ΑΛΛΟΥ Η ΚΑΡΔΙΑ ΚΙ ΑΛΛΟΥ Ο ΝΟΥΣ... ΧΤΥΠΑ ΣΕ ΠΡΟΣΚΕΦΑΛΙ...

ΚΟΝΤΟ ΚΟΙΜΟΥΜΕ ΜΟΝΑΧΟΣ... ή ΤΑΞΙΔΕΥΩ Σ ΑΛΛΗ...

ΤΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΕΡΙ ΚΡΑΤΩ,,, ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΡΟΣΜΕΝΩ...

ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΓΕΝΟΥΝ... Η ΕΛΠΙΔΑ Π_ ΑΝΕΙΜΕΝΩ...

ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΚΕΡΙ ΜΑΖΙ... ΝΑ ΛΙΩΣΟΥΝ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ...

ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΦΕΡΟΥΝ ΑΝΟΙΞΗ... Σ ΕΝΑ ΑΠ_ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ...

ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΝΩ... ΓΙΑΝΤΑ... ΔΕ ΤΟ ΚΑΤΕΧΩ...

ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΓΓΙΞΕΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΠΟΥ ΝΤΑΝΤΕΥΩ...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ...ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...

Μ ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΒΑΔΙΖΟΥΝΕ... ΣΕ ΧΙΛΙΟΥΣ ΔΥΟ ΤΟΠΟΥΣ..

ΤΑΞΙΔΙ ΑΝΟΙΞΕΣ ΚΑΥΜΕ... ΚΑΙ ΠΑΘΗ ΑΡΜΕΝΙΖΕΙΣ...

ΚΟΝΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΠΟΥ ΤΡΑΒΑΣ... ή ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΘΕΡΙΖΕΙΣ...

ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΘΕΣ... ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΝΑ ΑΓΓΙΞΕΙΣ...

ΜΑ ΔΕ ΣΕ ΑΦΗΝΕΙ Η ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ... ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΝΑ ΞΑΝΟΙΞΕΙΣ...

ΘΩΡΕΙΣ ΚΑΙ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΑΙ ΖΗΤΑΣ... ΜΑ ΟΧΙ ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙ...

ΤΣΙ ΜΟΙΡΑΣ ΤΟ ΣΟΚΑΚΙ ΣΟΥ... ΚΛΟΥΘΑΣ ΚΙ ΑΧΙ ΔΕ ΒΓΑΖΕΙΣ...

ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΣΗ ΤΡΑΓΟΥΔΩ ΨΑΛΜΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΛΩΔΙΕΣ...

ΟΥΤΕ ΣΤΑΥΡΟ ΔΕ ΚΑΝΩ ΜΠΛΙΟ... Σ_Α ΑΓΙΟΥΣ Σ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ...

ΜΕ ΑΝ, ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ, ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ... ΔΕ ΖΕΙΣ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΦΩΣ ΜΟΥ...

ΣΤΑ ΘΕΛΩ ΣΟΥ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ..

ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΒΛΕΠΩ ΤΣΙ ΧΑΡΕΣ ΠΟΥ ΞΥΠΝΗΤΟΣ ΣΤΕΡΟΥΜΑΙ...

ΜΑ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΖΩΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΝΑ ΚΟΙΜΟΥΜΕ...

ΣΕ ΛΙΜΝΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΤΑΜΟΥΣ ΞΕΠΛΕΝΩ ΤΗ ΨΥΧΗ ΣΟΥ... 

ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΗΣΑ ΑΥΤΗ... ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΣΟΥ !!!

ΦΕΓΓΑΡΙ... ΓΙΑΝΤΑ ΕΜΕΙΝΕΣ ΑΠΟΨΕ ΚΑΙ ΞΑΝΟΙΓΕΙΣ...
ΝΑ ΣΩΣΕΙΣ ΘΕΛΕΙΣ ή ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΠΟΥ ΦΩΤΙΖΕΙΣ...

ΣΕ ΤΟΠΟΥΣ ΜΑΚΡΙΝΟΥΣ ΓΥΡΝΩ... ΚΑΙ ΨΑΧΝΩ ΤΗ ΜΙΛΑ ΣΟΥ...
ΟΧΙ ΕΤΟΥΤΗ ΠΟΥ ΓΡΟΙΚΩ... ΜΑ ΚΕΙΝΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΟΥ...

ΨΗΛΑ ΠΟΥ ΣΤΕΚΕΙ ΤΟ ΚΟΡΜΙ... ΣΕ ΟΡΗ ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΘΗ...
ΜΟΝΟ Ο ΘΕΟΣ_ ΠΟ ΚΕΙΑ ΜΠΟΡΕΙ... ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ...

ΣΕ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ... ΚΑΝΩ ΤΗ ΠΕΘΥΜΙΑ ΜΟΥ...
ΓΥΡΝΩ ΚΑΙ ΨΑΧΝΩ ΝΑ ΚΡΥΦΤΩ... ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΛΙΑ ΜΟΥ...

ΣΤΟ ΝΟΤΟ ΕΚΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΡΟΙΚΑ Τ ΑΥΤΙ ΣΟΥ ΤΟ ΒΟΡΡΑ ΜΟΥ...

ΔΥΣΗ ΘΑ ΚΑΜΩ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ... ΤΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΕΡΑ ΜΟΥ...

Ε ΤΑ ΠΑΝΤΕΡΜΑ ΟΝΕΙΡΑ... Ο ΤΕ ΚΙΑΝΕΙΣ ΤΑ ΚΑΝΕΙ...

ΝΑ ΓΑΤΕΧΕ ΠΩΣ ΒΓΑΙΝΑΝΕ... ΣΤ ΑΛΗΘΙΝΑ ΣΕΡΓΙΑΝΙ...

ΚΟΙΜΟΥΜΕ ΚΙ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ... ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ...

ΞΥΠΝΩ ΜΕ ΛΑΘΗ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ... ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΣ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ.

ΟΝΤΕ ΤΟ ΘΕΣ ΚΑΙ Μ ΑΓΑΠΑΣ... Ο ΚΟΣΣΜΟΣ ΟΛΟΣ ΜΟΙΑΖΕΙ...

Μ ΕΝΑ ΚΟΠΕΛΙ ΠΟΥ ΓΕΛΑ ΚΑΙ ΠΡΑΜΑ ΔΕ ΤΟ ΝΟΙΑΖΕΙ...

Καληνυχτιζω τη στιγμή που βρέθηκα μαζί σου...

 Και ανειμενω. Πια το φως στα βάθη της ψυχής σου..

Αχι. Πως εκαταντησε τσ αγάπης η βολή σου ... 

Με μαντολίνο να ξεχνώ τους ήχους της φωνής σου 

ΣΕ ΗΝΤΑ ΔΡΟΜΟΥΣ ΝΑ ΔΙΑΒΩ... ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΣΕ ΣΜΙΞΩ...

ΑΦΟΥ ΒΑΔΙΖΩ ΑΜΟΝΑΧΟΣ... ΚΙ ΑΜΟΝΑΧΟΣ ΓΥΡΙΖΩ...

Σ ΟΜΟΡΦΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ... ΠΑΡΕΑ ΜΟΥ ΣΕ ΚΑΝΩ...

ΕΚΕΙΑ ΠΟΥ ΜΟΝΑΧΑ ΕΓΩ... ΣΕ ΚΡΥΒΩ ΚΑΙ ΣΕ ΒΓΑΝΩ...

ΔΡΟΜΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΤΣΙ ΜΟΝΑΞΙΑΣ... ΕΙΝΑΙ Η ΘΥΜΙΣΗ ΣΟΥ...

ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΠΕΡΠΑΤΑ... ΕΠΑΝΩ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ...

ΕΣΥ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ Η ΑΦΟΡΜΗ... ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΗ ΣΚΙΑ ΜΟΥ...

ΜΟΥ ΛΕΣ ΕΔΑ ΠΩΣ ΘΕΣ ΝΑ ΖΩ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ...

ΕΤΣΑ ΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΕ ΠΟΥ ΣΤΕΚΕΙ ΕΙΣ ΤΑ ΠΡΕΠΕΙ...

ΒΑΖΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ... ΚΙ ΑΦΗΝΕΙ ΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ...

ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΘΕΕ ΕΣΥ  ΤΑΧΑ ΤΗ ΚΑΝΟΝΙΖΕΙΣ... 

ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΣΕ ΜΕ ... ΚΑΙ ΜΕΡΕΣ ΤΗ ΧΑΡΙΖΕΙΣ..

ΤΣΙ ΝΥΧΤΑΣ Η ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ...

ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΝΑ ΚΛΑΙΣ ... ΜΑ ΚΙ ΑΙΤΙΑ ΦΩΣ ΜΟΥ

ΑΜΟΝΑΧΟΣ ΞΗΜΕΡΩΣΑ... ΤΗ ΘΥΜΗΣΗ ΣΟΥ ΦΩΣ ΜΟΥ...

ΠΙΚΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑΧΤΗ ΕΡΙΞΑ... ΣΤΩΝ ΑΜΑΤΙΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ...

ΦΟΒΕΡΑ ΘΕΛΕΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΜΑΣ... ΛΥΠΗ Ο ΚΑΥΜΟΣ ΜΑΣ...
ΜΑ ΠΩΣ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΣΤΗ ΝΥΧΤΙΑ... ΦΩΣ ΜΟΥ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟ ΜΑΣ...

ΠΛΗΓΕΣ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΒΡΥΧΟΝΤΑΙ... ΦΩΝΕΣ ΜΕ ΚΥΝΗΓΟΥΝΕ...

ΑΔΙΚΟ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ.... ΝΑ ΖΕΙΣ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΖΟΥΝΕ...

ΠΟΣΟ ΨΗΛΑ ΝΑ ΑΝΕΒΩ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΣΑΣ ΒΛΕΠΩ...

ΑΦΟΥ ΣΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΟ ΡΥΘΜΟ ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΣΑΣ ΚΑΤΕΧΩ...

ΣΤΟ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ.. ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΣΙΓΟΛΕΩ...

ΘΥΜΟΥΜΕ ΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥ ΛΕΩ ΜΑ ΔΕ ΚΛΑΙΩ...

Στην μάνα μου ζητώ καυμό να πνιξω τ όνειρο μου ...

γιατί το είχα δανεικό εις το προσκέφαλο μου...

ΧΡΙΣΤΕ ΤΑ ΠΑΘΗ ΣΟΥ ΡΩΤΩ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΑ ΠΕΡΝΟΥΣΕΣ
ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΣΕ ΠΡΟΔΩΣΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΡΑΒΟΥΣΕΣ

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΓΕΡΑΣΕ... ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΣ ΑΦΗΓΗΤΕ...

ΕΙΝ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΓΕΝΩ... ΚΙ ΑΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ Μ ΑΡΝΗΤΕ...

ΒΙΟ ΝΑ ΕΧΩ ΝΑ ΠΟΝΩ... ΝΑ ΚΛΑΙΩ ΝΑ ΓΕΛΑΩ...

ΜΑΖΙ ΤΣΙ ΝΑ ΚΡΑΤΩ ΣΦΙΧΤΑ... ΤΟ ΧΕΡΙ Π ΑΓΑΠΑΩ...

ΜΑ Η ΖΩΗ ΓΕΛΑ ΚΡΥΦΑ... ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΤΗΣ ΚΑΝΕΙ...

ΣΤΗ ΜΟΙΡΑ ΑΝΕ ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΑ... ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΝΤΟΥΚΙΑΝΙ...

ΕΤΣΑ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙ ΚΑΘΑΝΕΙΣ... ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ ΤΟ ΘΕΛΕΙ...

ΜΑ ΚΙ Ο ΘΕΟΣ ΠΟΥ ΑΠΟ ΨΗΛΑ... ΓΕΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ...

Γιοφύρη που δε τελείωσε ήτανε η φιλία μας 

ξεκίνησε να χτίζεται χωρίς τη πεθυμια μας. 

ΚΑΗΜΟΥΣ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙΣ ΣΕ ΨΥΧΕΣ.. ΧΑΡΕΣ ΠΟΥ ΕΣΥ ΧΑΡΙΖΕΙΣ...

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΛΗ ΝΑ ΜΑΣΤΕ... ΜΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ ΟΡΙΖΕΙΣ !!!

Εσυ που ήθελες φίλιες για μια ζωή να στέκουν ... 

Ρωτηξε τη καρδούλα σου εδα αν τις αντέχουν....

ΠΟΙΟ ΠΛΟΙΟ ΒΓΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ... ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΚΑΝΩ...

ΝΑ ΜΟΥ ΤΑ ΦΕΡΕΙ ΝΑ ΤΑ ΔΩ....ΓΙΑΤΙ ΚΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΑΝΩ...

ΛΙΜΑΝΙ ΠΟΥ ΝΑΥΑΓΗΣΕ Η ΒΑΡΚΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΟΥ...

ΚΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΜΕΣΟΠΕΛΑΓΑ... ΜΑΚΡΙΑ ΑΠ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ !!!

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΑΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΣΕ.... ΚΙ ΑΜΟΝΑΧΗ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ...

ΑΣΕ ΜΕ ΜΕΝΑ ΝΑ ΓΕΛΩ ... ΕΤΣΑ ΘΑΡΡΕΙΣ ΠΩΣ ΧΤΙΖΕΙΣ..

ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ... ΧΕΙΜΩΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ...

ΞΕΒΡΑΖΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ... ΚΙ ΑΣ ΜΗ ΣΕ ΕΧΩ ΤΑΙΡΙ !!!

ΓΚΡΕΜΝΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΤΕΣ ΝΑ ΠΕΡΝΩ... ΑΛΟΒΗΤΟΣ ΘΑ ΦΤΑΣΩ...

ΕΚΕΙΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΩ...

ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ ΤΣ ΑΓΑΠΗΣ ΣΟΥ... ΔΕ ΓΙΝΟΜΑΙ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ...

ΕΓΩ ΤΟΝ ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΘΕΟ... ΠΙΟ ΧΑΜΗΛΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ..

Σα το περήφανο αητο πετάω στα όνειρα μου .... 

Στους ουρανούς των θέλω μου και χτίζω τη φωλιά μου ... 

ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ Η ΟΡΑΣΗ ΞΕΧΝΑ ΚΑΙ ΔΕ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙ

ΤΑ ΚΑΛΥΜΕΝΤΑ ΤΟΥ ΣΕΒΝΤΑ ΣΤΑ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΡΕΠΕΙ

ΔΕ ΘΕΛΩ ΜΠΛΙΟ ΜΟΥ ΝΑ ΓΡΟΙΚΩ ΤΣΙ ΧΤΥΠΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΟΥ

ΑΡΡΩΣΤΗΣΑ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑ ΘΥΜΙΑ ΣΟΥ...

ΘΩΡΩ ΣΕ ΝΑΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ ΚΡΥΦΑ... ΝΑ ΜΗ ΤΟ ΔΕΙΣ ΤΟ ΔΑΚΡΥ
ΠΟΥ ΝΑΙ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ... ΤΟΥ ΖΑΛΟΥ ΣΟΥ ΤΟ ΧΑΔΙ...

Η ΑΓΑΠΗ ΘΕΛΕΙ ΟΝΕΙΡΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣ...
ΜΑ ΕΣΥ ΑΓΑΠΗ ΚΑΤΕΧΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΓΙ_ΩΡΕΣ...

ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΠΟΛΗ ΑΜΟΝΑΧΟΣ ΓΕΛΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΟΙΟΥΜΑΙ...

ΚΑΛΛΙΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΣΤΑ ΟΡΗ ΝΑ ΚΟΙΜΟΥΜΕ...

ΣΤΗ ΜΟΙΡΑ ΕΓΩ ΔΕ ΡΙΧΝΩ ΦΩΣ... ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ...

ΣΤΗ ΤΥΧΗ ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΜΑΙ... ΚΟΥΜΑΝΤΑ ΝΑ ΧΟΥΝ ΑΛΛΟΙ...

ΟΝΤΑ ΑΓΑΠΩ ΚΙ ΟΝΤΑ ΠΟΝΩ... ΕΓΩ ΦΩΝΗ ΔΕΝ ΕΧΩ...

ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥ ΜΑΡΤΥΡΑ... ΤΟΝ ΠΟΝΩ ΠΟΥ ΚΑΤΕΧΩ...

ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΛΟΓΙΣΜΟΥ ΓΥΡΕΥΩ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΣΟΥ...

Ν ΑΣΤΡΑΨΕΙ ΜΕ ΤΟ ΔΕΙΛΙΝΟ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ 

ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΜΟΥ... ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΟΥ...

ΔΙΨΩ ΝΑ ΠΙΩ ΝΑ ΔΡΟΣΙΣΤΩ... ΜΑ ΕΙΣΑΙ ΑΛΛΑΡΓΟ ΦΩΣ ΜΟΥ 

ΕΔΥΣΕ ΠΑΛΙ Τ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΕΙΔΑ ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΣΟΥ...

ΗΛΙΕ ΜΟΥ ΤΑΞΕ ΜΟΥ ΞΑΝΑ ΝΑ ΔΩ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΣΟΥ 

ΗΛΙΕ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΞΥΠΝΑΣ... ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ....

ΘΛΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ή ΓΕΛΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΣΜΟ ΤΗΣ !!!

ΣΤΗ ΔΥΣΗ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΜΟΥ... ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΜΑΙ ΜΑΝΑ ΜΟΥ... ΜΑ Η ΑΝΑΤΟΛΗ ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ !!!

Σ ΕΡΗΜΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΓΥΡΝΩ... ΤΙ ΟΝΕΙΡΑ ΝΑ ΚΑΝΩ...

ΝΑ Σ ΑΓΑΠΩ ΝΑ ΣΕ ΠΟΘΩ... ΚΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΒΑΝΩ...

ΑΧΙ ΠΩΣ ΕΚΑΤΑΝΤΗΣΕ ΤΗΣ ΘΥΜΗΣΗ ΣΟΥ Ο ΠΟΝΟΣ...

ΝΑ ΣΕ ΘΩΡΩ ΝΑ ΣΕ ΓΡΟΙΚΩ... ΚΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΣ...

ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΚΡΑΤΩ ΤΟ ΦΩΣ ...ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ...

ΚΙ ΟΤΙ ΜΟΥ ΦΕΡΕΙ Η ΖΩΗ ΕΓΩ ΜΕ ΣΕΝΑ ΑΡΧΙΖΩ...

ΝΑ ΠΙΑΝΩ ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΣΟΥ... ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΝΑ ΒΑΔΙΖΩ...

ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΣΟΥ ΝΑ ΠΡΟΣΠΕΡΝΩ... ΚΑΥΜΟΥΣ ΝΑ ΚΟΥΛΑΝΤΡΙΖΩ...

Δεν έχει ο νους μου όρια για αγάπη και για πάθη 

μα και τα δύο προσπερασα με τα δικα σου λάθη. 

ΑΓΡΙΕΜΕΝΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΟΙ ΧΤΥΠΟΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΟΥ... 

ΦΥΣΟΥΝ ΒΡΟΝΤΟΥΝ ΚΑΙ ΒΡΕΧΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΘΕ ΑΝΑ ΘΥΜΙΑ ΣΟΥ...

Αμοναχος εβαδιζα τσι στρατας την αγάπη. 

Δεν ηξερα δεν ήθελα του χωρισμού τα πάθη. 

Αγάπησα και γυρεψα στην άκρη της ψυχής σου 

το γέλιο σου το λόγο σου κι όχι τη σιωπή σου. 

Δεν πρέπει είπες δεν μπορώ δεν θέλω δεν αντέχω 

κι εγώ στην άκρη αμοναχος τα πρέπει κάνω θέλω.

Αγαπη σου εγυρεψα μα λιγοσε η ψυχη μου

να γινομαι ζητιανος τσι... και να μη θες μικρη μου

Ε τη παντερμη μοναξια παρεες που τσι κανει

στο διαβα μου να μου κλουθει να κανουμε ντουκιάνι

Γιορταζεις. Και η μοίρα μου στο διάβα σου με φέρνει. 

Καημούς να περνώ.θέλω γω και συ χαρές να φέρνεις. 

ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

 

ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ kritipoliskaixoria

Η Κρήτη στο ίντερνετ με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, πολιτιστικά, λαογραφικά νέα και ιστορικά στοιχεία, Αφιερώματα αε πόλεις και χωριά της Κρήτης, αρχαιολογικούς χώρους, θρησκευτικά μνημεία, και Ανθρώπους