Παπά-Ανδρέας: «Τα Χριστούγεννα αδέρφια μου, είναι η κατ΄ έτος ευκαιρία και δυνατότητα να επανεκτιμήσουμε το ρόλο μας στη ζωή..»

 Τα πραγματικά Χριστούγεννα, αφορούν στο πνευματικό, θρησκευτικό και ανθρώπινο βάθρο  που χαρά θεού θα ήταν, να πατήσουμε όλοι μας” ανέφερε σε ένα σημείο του κηρύγματος του σήμερα ο π.Ανδρέας Κεφαλογιάννης και σημειώνει:” περιμένοντας τα Χριστούγεννα, όσο πιο γυμνοί από ψέμα, ύλη και φανφάρες τα υποδεχτούμε,  τόσο πιο ντυμένοι και έτοιμοι θα είμαστε ώστε να αναγεννηθούμε και να πάρουμε τελικά την απόφαση, όχι να μονιάσουμε, αλλά να μη φοβόμαστε ο ένας τον άλλον.”

Αρκετός κόσμος βρέθηκε σήμερα στην εκκλησία του Αι Γιώργη στο Μεϊντάνι για την λειτουργία για άντρες που έγινε για 21η χρονιά, λίγο πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων, όπως συμβαίνει και πριν τις γιορτές του Πάσχα. Άντρες όλων των ηλικιών, άκουσαν τη Θεία λειτουργία, έλαβαν τη Θεία Κοινωνία, άκουσαν το κήρυγμα του πάτερ Ανδρέα και αλληλοεπίδρασαν μεταξύ τους λίγο πριν τις Άγιες ημέρες.

Είναι μια λειτουργία που ξεκίνησε να γίνεται για όλους εκείνους τους άντρες που λόγω επαγγέλματος (κυρίως για τους κτηνοτρόφους) δεν μπορούσαν να βρίσκονται το πρωί στις λειτουργίες και να παρακολουθούν τα Ιερά Μυστήρια. Μέσω των λειτουργιών αυτών για τους άντρες δίνεται η δυνατότητα σε όλους να έχουν το δικό τους χρόνο στην εκκλησία χωρίς πίεση και να κοινωνούν.

Αναλυτικά ολόκληρο το κήρυγμα του π. Ανδρέα έχει ως εξής:

 “Αδέρφια μου. 

Αξιωθήκαμε στη χαρά, να ανταμώσουμε και πάλι, άσχετα αν η καθημερινότητα και όλα όσα ταλανίζουν τις ζωές μας, μας κρατούν, ενίοτε αγκυλωμένους κυρίως σε ότι αφορά τα θρησκευτικά μας καθήκοντα.

 Τις μέρες αυτές που προετοιμαζόμαστε για το πιο χαρμόσυνο γεγονός της ανθρωπότητας, τη γέννηση του Θεανθρώπου κυρίου Ιησού Χριστού μας, κολυμπάω σε μία σκέψη που αφορά τη θυσία του Χριστού μας όπως αυτή ολοκληρώνεται πάνω στο Σταυρό του Μαρτυρίου του εκεί στον Γολγοθά. Σκέφτομαι ότι ο Χριστός που τόσο ταπεινά γεννήθηκε, βρέθηκε δίπλα μας, για να μπορέσουμε εμείς να φορτώσουμε στη δική του ύπαρξη τις δικές μας αμαρτίες, να τον αρνηθούμε τόσες φορές, να τον αφήσουμε παραπέρα από τις σκέψεις μας, μόνο και μόνο για να ασχοληθούμε με την ύλη, το εφήμερο, τα ανούσια και ελάχιστα του γήινου κόσμου που τόσο τρομαχτικά στήσαμε και τόσο τρομακτικά ο ίδιος αυτός κόσμος σήμερα πια μας εκδικείται.

 Ο Χριστός μας γεννήθηκε. Πορεύτηκε διδάσκοντας την αλήθεια, προδόθηκε, μαρτύρησε, πληρώνοντας τις δικές μας αμαρτίες, σταυρώθηκε και

αναστήθηκε έχοντας σβύσει όλες τις αμαρτίες του κόσμου, δικαιώνοντας έτσι την αγάπη του πατέρα θεού όχι μόνο προς τον θεάνθρωπο υιό του 

αλλά και προς το δημιούργημα του τον άνθρωπο. Επομένως σήμερα αδέρφια μου, ο Χριστός μας, είναι ολοζωντανός, πορεύεται δίπλα μας, και το μόνο που ζητάει, είναι η δική μας προσπάθεια να τον πλησιάσουμε, να ανοίξουμε τις καρδιές μας, να του αφιερωθούμε, να τον πιστέψουμε ακλόνητα και αληθινά. Αν αυτό αποφασίσουμε, να οδηγήσουμε προς εκείνον τις ζωές μας, τι άλλο πέρα από τη δική μας Γέννηση θα συμβεί;;;;

 

Η δική μας γέννηση λοιπόν αδέρφια μου, η γέννηση μας μέσα στον κόσμο του Θεού και του Χριστού μας, η γέννηση μας η πνευματική και ορθόδοξη, 

όσο κι αν δεν το πιστεύεται σε πρώτο χρόνο, είναι η αληθινή προσμονή των Χριστουγέννων. Τα Χριστούγεννα αδέρφια μου, είναι η κατ΄ έτος ευκαιρία και δυνατότητα μας να αναγεννηθούμε, να επανεκτιμήσουμε το ρόλο μας στη ζωή όπως επίσης να αναγνωρίσουμε τη σημαντικότητα της ύπαρξης μας, 

όταν αυτή περιδιαβαίνει τους δρόμους της ζωής, παρέα και αντάμα με τους συνανθρώπους μας. 

 Τα Χριστούγεννα, αν θέλουμε να τα ζήσουμε σε όλο τους το μεγαλείο, δεν θα πρέπει να αρκεστούμε στη λάμψη των στολιδιών και όλων όσων η καταναλωτική διάσταση των εορτών επιβάλλει.  Τα πραγματικά Χριστούγεννα, αφορούν στο πνευματικό, θρησκευτικό και ανθρώπινο βάθρο 

που χαρά θεού θα ήταν, να πατήσουμε όλοι μας. Σήμερα που από τις διαφημίσεις μέχρι τα τραγούδια, τις ταινίες και τις κομπιουτερίστικες φωνές, όλα κάνουν λόγο για μαγεία των Χριστουγέννων, αφήστε με να σας πω μέσα από την καρδιά μου, ότι η μαγεία αυτή, δεν μπορεί να είναι άλλη, πέρα από το πόσο γεμίζουμε ως άνθρωποι, ως καρδιές, όταν μπορούμε υγιώς να συνυπάρχουμε ο ένας τόσο δίπλα στον άλλον, που ακόμα και ο θεός να χαμογελάει με την αγάπη και την αποδοχή στις μεταξύ μας σχέσεις.

 

Ας μην κρυβόμαστε αδέρφια μου, πίσω από το δάκτυλο μας και τα τραπουλόχαρτα. Ζούμε σε έναν μικρό τόπο. Όλοι μας γνωριζόμαστε μεταξύ μας καλά και πολλά χρόνια. Οι σπιθιές, οι οικογένειες μας, συνυπάρχουν σε έναν τόπο που από μόνος του φωνάζει, κραυγάζει μπορώ να πω, 

για την ουσία και αξία της συνύπαρξης και του μονιάσματος. Το εύκολο αδέρφια μου, είναι να καθόμαστε στους καφενέδες, να μιλούμε με κάποιους, 

με άλλους να μην επικοινωνούμε καθόλου, να κουβεντιάζουμε τα της καθημερινότητας μας, να σχολιάζουμε, να μεταφέρουμε αλήθειες ή ψεύδη, να χτίζουμε προσωπικότητες ή να διαλύουμε υπολήψεις. Και λέω πως αυτό είναι το εύκολο, μιας και κατά την επιστροφή μας στο σπιτικό μας, επειδή ασχοληθήκαμε με τα γήινα, πιστεύουμε ότι δεν θα έχουμε να δώσουμε λόγο σε κανέναν.  

 Το δύσκολο όπως φαίνεται αδέρφια μου, είναι να ανταμώσουμε όλοι με όλους, να κουβεντιάσουμε όλοι με όλους, να αφήσουμε στα γκρεμνά και στα φαράγγια όλα όσα μαυρίζουν τις ζωές μας, όχι γιατί τα φοβόμαστε, αλλά διότι γνωρίζουμε, σήμερα πια, μετά από τόσα και τόσα που μας έχουν προβληματίσει, αναστατώσει, συνθλίψει, ότι το μόνο χρώμα που ταιριάζει απόλυτα στις ψυχές μας και στις ζωές όλων μας εδώ στον δύσκολο μα τόσο αγαπημένο τόπο, είναι το χρώμα το φωτεινό. 

 Γιατί χρώμα φωτεινό είναι, η ζωντανή και ολοκάθαρη καλημέρα που μπορούμε να δώσουμε ο ένας στον άλλον, χρώμα φωτεινό και ολοκάθαρο είναι να μην επιτρέψουμε στις κουβέντες μας, να λερώνουμε ζωές και οικογένειες συντοπιτών μας, χρώμα καθαρό και ολοζώντανο είναι να είμαστε ειλικρινείς, εκπέμποντας αγάπη και αλληλεγγύη. Ίσως ορισμένοι να μουρμουράτε μέσα σας, για αυτά που σας λέω. 

 Όμως…. 

Περιμένοντας τα Χριστούγεννα, πιστεύω ότι όσο πιο γυμνοί από ψέμα, ύλη και φανφάρες τα υποδεχτούμε, τόσο πιο ντυμένοι και έτοιμοι θα είμαστε ώστε να αναγεννηθούμε και να πάρουμε τελικά την απόφαση, όχι να μονιάσουμε, αλλά να μη φοβόμαστε ο ένας τον άλλον. Το μεγαλύτερο όπλο κατά του φόβου δεν είναι άλλο πέρα από την αγάπη. Αγάπη προς τον εαυτό μας, τους γύρω μας, αγάπη μέσα από τις πόρτες των σπιτιών μας όσες δυσκολίες και αν βιώνουμε, αγάπη στις σκέψεις μας, αγάπη στα όνειρα μας, αγάπη στους στόχους μας και το αύριο μας. 

 Δεν είναι δύσκολο να το πετύχουμε. Διότι όπως έρχεται η χαρά και η γαλήνη να μας κατακλύζει όταν δίνουμε ελπίδα και κουράγιο σε έναν άνθρωπο που υποφέρει και πονάει, έτσι ακριβώς μπορεί να μας κατακλύζει καθημερινά, η αγάπη και η ελπίδα, η χαρά και η γαλήνη, 

όταν επικοινωνούμε και δίνουμε αλήθεια και συναίσθημα στους γύρω μας, όποιοι και αν είναι. Στις εικόνες των ημέρων που θα προσκυνήσουμε όταν βρεθούμε μέσα σε εκκλησίες, στα καντήλια και τα κεριά που θα ανάψουμε, όλα όσα ευχηθούμε και προσευχηθούμε, πιστέψτε  με, δε θα έχουν καμία αξία, αν μέσα μας δεν έχουμε αποδεχτεί ότι όπως ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε για να σώσει εμάς, έτσι και εμείς πρέπει να αναγεννηθούμε για να προστατέψουμε και για να σώσουμε την κοινωνία μας. Και αυτό θα συμβεί μόνο αν είμαστε άξιοι, αληθινοί, αγέρωχοι, έτοιμοι, υπομονετικοί, ουσιαστικοί, χαμογελαστοί, ατρόμητοι, ήρωες, υπερασπιστές, μαχητές, ο ένας αγκαλιά με τον άλλον, στον ίδιο δύσκολο πόλεμο των συνθηκών και των αντιξοοτήτων, που βιώνουμε όλοι μα όλοι μας σήμερα. 

 Καλά είναι  τα ντοκιμαντέρ, τα αφιερώματα των εκπομπών, οι εκδηλώσεις, οι αναφορές, για τον τόπο μας….Αν όμως με το που σβήνουν τα φώτα της δημοσιότητας, δεν ανάβουμε εμείς τα δικά μας φώτα στα σπίτια μας, στις εξώπορτες μας, στα στενά και στους δρόμους μας, για ένα να είστε σίγουροι. Ότι τούτος ο τόπος ο φωτεινός και ηλιοστάλακτος, τα Ανώγεια και ο ορεινός Μυλοπόταμος, κάποια χρονική στιγμή θα σκοτεινιάσει. 

 Όχι εξ αιτίας άλλων, αλλά διότι εμείς θα έχουμε αφεθεί να μας παρασύρει το ποτάμι του υλισμού, του εγωϊσμού, της απρέπειας, του τυχοδιωκτισμού, της προσωπικής μας μοναξιάς, μακριά από θεό και ανθρώπους. Μέσα στη φάτνη της Βηθλέεμ, χώρεσε ολόκληρη η ανθρωπότητα. Χώρεσε το υπέρτατο θαύμα και η ελπίδα για όλο τον πλανήτη για όλους τους ανθρώπους. Αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν στις καρδίες μας μέσα, να μην υπάρχει θέση για τον συνάνθρωπο μας. Αφήστε απέξω το θεό μας, το Χριστό μας, την Παναγιά μας. Αυτοί δεν έχουν ανάγκη από θέσεις. Αρκεί να δουν να διακρίνουν, να καταλάβουν, ότι τη δική τους θέση μέσα μας, την έχουν πάρει, την έχουν κατακτήσει, οι άνθρωποι, το νιάσιμο για τα παιδιά μας, ο σεβασμός για τον τόπο μας, η βοήθεια προς κάθε πληγωμένο και καταφρονημένο.

 Όπως οι Μοναχοί και οι ιερείς έχουν ανάγκη να ακούσουν το ευλογητός, για την έναρξη της θείας λειτουργίας και της απόλυτης επαφής τους με το θεό, 

έτσι θαρρώ και οι λαϊκοί έχουν ανάγκη να ακούσουν την καλημέρα από το συνάνθρωπο τους. Αναγεννηθείτε λοιπόν αδέρφια μου, γεννηθείτε πνευματικά και ορθόδοξα, γίνετε άνθρωποι για τον άνθρωπο και τέκνα θεού για το θεό μας. Μην ντραπείτε να δεχτείτε πως με εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία, 

η αναγέννηση σας αυτή, θα είναι ευκολότερη και η αίσθηση των Χριστουγέννων ολοζώντανη στις ζωές σας. Μη μείνετε στα λόγια ενός παπά συγχωριανού σας. Στα λόγια τα δικά μου. Αρπάξτε την ευκαιρία όμως ως παρότρυνση, μέσα από το σπίτι του καπετάνιου μας, του Άη Γιώργη, να κάνουμε όλοι μαζί ένα νέο ξεκίνημα στις ζωές μας. 

 Μην επιτρέπουμε τη δύσκολη καθημερινότητα και τις δυσκολίες της ζωής, μην επιτρέπουμε, να τις μαχόμαστε με λεκτική βία και ψυχρό συναίσθημα. 

Ας εντάξουμε στις ζωές μας τη ζεστασιά και το σεβασμό, όπως αυτά είναι τόσο ευδιάκριτα, την ώρα που ανάβουμε ένα κερί, την ώρα που ασπαζόμαστε την εικόνα του χριστού και της παναγιάς μας. Με αυτή την ελπίδα για αναγέννηση, για εσωτερική ζεστασιά και για σεβασμό του ενός προς τον άλλον, 

σας εύχομαι ολόψυχα και αληθινά, να έχετε υγεία, όμορφες στιγμές, γεμάτη ζωή και χαμόγελα μέσα στις οικογένειες σας. 

 Σας χαιρετώ και μην ξεχνάτε τη δύναμη της ορθοδοξίας μας και της αγκαλιάς.”

 

ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ kritipoliskaixoria

Η Κρήτη στο ίντερνετ με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, πολιτιστικά, λαογραφικά νέα και ιστορικά στοιχεία, Αφιερώματα αε πόλεις και χωριά της Κρήτης, αρχαιολογικούς χώρους, θρησκευτικά μνημεία, και Ανθρώπους