Πάντοτε, σε κάθε συζήτηση, με κάποιον τρόπο θα αναφέρω τον πατέρα μου. Και κάθε φορά αισθάνομαι τον ίδιο κόμπο γιατί σκέφτομαι πως, ο Αντώνης είναι ακόμη το αγόρι του μπαμπά του, και του λείπει πολύ.
Πόσο όταν θυμάμαι εκείνη την παραμονή Πρωτοχρονιάς πρίν απο 15 χρόνια που το είπες ξεκάθαρα...
( Εγώ το βράδυ θα φύγω... )
Του λείπει σε γιορτές, αργίες, καθημερινές, βαρετές και μη ημέρες. Κι έπειτα σκέφτηκα πόσα αγόρια φέτος θα γιορτάσουν χωρίς τον μπαμπά τους. Κοίτα να δεις πόσους φίλους έχω που ξέρω πως ο μπαμπάς τους λείπει..
Ο Γιώργος, ο Κώστας, ο Νίκος και σε όλους λείπει.
Δεν ξέρω αν πιστεύετε στο πνεύμα, στην ενέργεια, στην ψυχή πάντως μέσα μου όταν τις κοιτώ σκέφτομαι… “Ο μπαμπάς δεν φεύγει…”, ο μπαμπάς πάει και “χώνεται” μέσα στο αγόρι του και μένει εκεί, για να είναι σίγουρος πως κι αν έφυγε νωρίς, το παιδί του θα τα καταφέρει.
Πως θα ξέρει πότε να βάλει στοπ σε όσα τον πληγώνουν… Πως δεν θα φοβηθεί να κάνει βήματα μπροστά. Κι έτσι, καθένας τους φέτος τα Χριστούγεννα θα τα γιορτάσει τελείως διαφορετικά από ότι πέρσι. Γιατί;
Γιατί καθένας έχει το τσαγανό να κάνει βήματα μπροστά.
Κόντρα στην ασφάλεια της καθημερινότητας. Έχοντας μία μαγική αίσθηση ενθουσιασμού για κάθε νέο βήμα που κάνει μπροστά. Άλλος στη Νέα Υόρκη, άλλος στην Ελβετία, άλλος με νέο σπίτι στο Ηράκλειο, άλλος χωρίς καμιά σκασίλα που στη δουλειά δεν τον αναγνώρισαν ούτε φέτος, άλλος με εργασίες για το μεταπτυχιακό που δεν φοβήθηκε να ξεκινήσει…
Σε όλους λείπει ο μπαμπάς και ούτε τολμώ να προσπαθήσω να πω λόγια παρήγορα. Μπορώ όμως με σιγουριά να πω, ότι κάθε μπαμπάς όσο νωρίς κι αν φύγει με κάποιο τρόπο αφήνει μία κληρονομιά μέσα στον γιό του.
Ένα αποτύπωμα που αξίζει κάθε λεπτό που πέρασε μαζί της. Ποτέ δεν θα ξεπεραστεί η απώλειά του όμως θα είναι εκεί μέσα στην καρδιά, κλεισμένος στο κατά-δικο του “κουτάκι”, να δίνει θάρρος σιωπηλά, να βοηθάει τις δυσκολίες να περνούν…
Κι αν τα Χριστούγεννα δεν σας αρέσουν το ίδιο γιατί ένα κομμάτι σας λείπει, μπορώ να σας πω το εξής… Δεν είναι παρά μια μέρα όμως, αν κοιτάξετε στον ουρανό μπορεί να δείτε κάτι δικό σας…
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου