Ο Ακάθιστος Ύμνος είναι συνδεδεμένος όχι μόνο με την εκκλησιαστική (λατρευτική) ζωή, αλλά και με την εθνική πορεία του Ελληνισμού, ο οποίος αναγνώρισε στο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου την «Υπέρμαχο στρατηγό», τη σκέπη και την προστασία του. Ο ύμνος αυτός (Ακάθιστος Ύμνος), ψάλθηκε με όρθιους όλους τους πιστούς στον ναό της Παναγίας των Βλαχερνών προς τιμή της Θεοτόκου οπότε και ονομάστηκε Ακάθιστος Ύμνος.
Διαβάστε το πρωτότυπο κείμενο των Β’ Χαιρετισμών της Θεοτόκου.
Χαιρετισμοί Β’, Ακάθιστος Ύμνος Β’ Στάση
Ἄκουσαν οἱ ποιμένες τοὺς Ἀγγέλους νὰ ὑμνοῦν τὴν ἔνσαρκη παρουσία τοῦ Χριστοῦ (στὴ γῆ) καὶ σπεύδοντας νὰ Τὸν δοῦν ὡς ποιμένα, τὸν ἀντίκρισαν ὡς πρόβατο ἄκακο ποὺ βοσκήθηκε στὴν κοιλιὰ τῆς Μαρίας, καὶ μὲ ὕμνους εἶπαν πρὸς αὐτήν·
Χαῖρε μητέρα τοῦ προβάτου καὶ ποιμένα, χαῖρε μαντρὶ λογικῶν προβάτων (τῶν πιστῶν).
Χαῖρε τὸ ἀμυντήριο κατὰ τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν· χαῖρε ἐσὺ ποὺ μᾶς ἀνοίγεις τὶς (κλειστὲς) πόρτες τοῦ Παραδείσου.
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ γίνεσαι ἀφορμὴ τὰ οὐράνια νὰ ἀγάλλονται μὲ τὴ γῆ· χαῖρε, γιατὶ τὰ ἐπίγεια συγχορεύουν μὲ τὰ οὐράνια.
Χαῖρε ἐσὺ ποὺ εἶσαι τὸ ἀσίγητο στόμα τῶν Ἀποστόλων· χαῖρε ἐσὺ ποὺ εἶσαι τὸ ἀκατάβλητο θάρρος τῶν ἀθλοφόρων μαρτύρων.
Χαῖρε ἰσχυρὸ στήριγμα τῆς πίστεως· χαῖρε φωτεινὸ γνώρισμα τῆς Χάρης (τοῦ Θεοῦ).
Χαῖρε ἐσὺ διὰ τῆς ὁποίας ἀπογυμνώθηκε ὁ Ἅδης, χαῖρε ἐσὺ διὰ τῆς ὁποίας ντυθήκαμε τὴ δόξα.
Χαῖρε Νύμφη, ἀνύμφευτε.
Οἱ Μάγοι, ἀφοῦ εἶδαν τὸ ἀστέρι ποὺ ὁδηγοῦσε στὸ Θεό, ἀκολούθησαν τὴ φωτεινὴ λάμψη του· καὶ σὰν νὰ κρατοῦσαν αὐτὸ γιὰ λυχνάρι, ἔψαχναν γιὰ τὸν ἰσχυρὸ Βασιλιά· κι ὅταν ἔφθασαν σ᾿ Αὐτὸν ποὺ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ φθάσει, χάρηκαν καὶ φώναξαν δυνατὰ σ᾿ Αὐτόν· Ἀλληλούϊα.
Εἶδαν τὰ παιδιὰ τῶν Χαλδαίων (οἱ μάγοι) στὰ χέρια τῆς Παρθένου Ἐκεῖνον ποὺ μὲ τὰ χέρια Του ἔπλασε τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ κατανοώντας πὼς εἶναι ὁ Κύριος τοῦ κόσμου, ἂν καὶ ἔλαβε τὴν ἀνθρώπινη μορφή, ἔσπευσαν νὰ τοῦ προσφέρουν τὰ δῶρα τους καὶ νὰ φωνάξουν δυνατὰ στὴν Εὐλογημένη·
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ᾿γινες Μητέρα τοῦ ἀστεριοῦ (τοῦ Χριστοῦ) ποὺ δὲν πρόκειται νὰ δύσει ποτέ· χαῖρε ἡ αὐγὴ τῆς μυστικῆς ἡμέρας (τοῦ Κυρίου).
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἔσβησες τὸ καμίνι τῆς πλάνης· χαῖρε ἐσὺ ποὺ φωτίζεις τοὺς λάτρεις τῆς Παναγίας Τριάδος.
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἔδιωξες ἀπὸ τὴν ἐξουσία του τὸν ἀπάνθρωπο τύραννο (τὸν διάβολο)· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ μᾶς ἔδειξες τὸν φιλάνθρωπο Χριστό.
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ μᾶς λύτρωσες ἀπ᾿ τὴ βάρβαρη θρησκεία (τὴν εἰδωλολατρία)· χαῖρε ἐσὺ ποὺ μᾶς ἔσωσες ἀπὸ τὸ βόρβορο τῶν ἁμαρτωλῶν ἔργων.
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἔπαυσες τὴν προσκύνηση τῆς φωτιᾶς (τὴν πυρολατρία)· χαῖρε ἐσὺ ποὺ λυτρώνεις ἀπ᾿ τὴ φλόγα τῶν παθῶν.
Χαῖρε ἐσὺ ποὺ ὁδηγεῖς τοὺς πιστοὺς στὴ σωφροσύνη, χαῖρε ὅλων τῶν γενεῶν ἡ εὐφροσύνη.
Χαῖρε Νύμφη, ἀνύμφευτε.
Ἀφοῦ οἱ Μάγοι ἔγιναν θεοφόροι κήρυκες, γύρισαν πίσω στὴ Βαβυλώνα. Ἐκπλήρωσαν ἔτσι τὸν χρησμό σου καὶ σὲ ὅλους κήρυξαν πὼς εἶσαι ὁ Χριστός. Κι ἄφησαν τὸν Ἡρώδη στὸ παραλήρημά του, βουβὸ καὶ ἀνίκανο νὰ ψέλνει (στὸ Θεό)· Ἀλληλούϊα.
Ἀφοῦ ἔλαμψες στὴν Αἴγυπτο τὸ φωτισμὸ τῆς θείας ἀλήθειας, ἀφάνισες τὸ σκοτάδι τοῦ ψεύδους· γιατὶ τὰ εἴδωλα αὐτῆς, μὴ μπορώντας νὰ ἀντέξουν τὴ δύναμὴ σου, Σωτήρα, γκρεμίστηκαν· κι ἐκεῖνοι ποὺ λυτρώθηκαν ἀπὸ αὐτὰ φώναζαν δυνατὰ στὴ Θεοτόκο·
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἔγινες ἡ ἀνόρθωση τῶν ἀνθρώπων· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἔγινες ἡ κατάπτωση τῶν δαιμόνων.
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ διέλυσες τὴν πλάνη τῆς ἀπάτης· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἤλεγξες τὸ δόλο τῶν εἰδώλων.
Χαῖρε, θάλασσα ποὺ καταπόντισες (στὰ νερά σου) τὸ νοητὸ Φαραὼ (τὸν διάβολο)· χαῖρε, πέτρα ποὺ ξεδίψασες ὅσους διψοῦν τὴν ἀληθινὴ ζωή.
Χαῖρε, φωτεινὲ στύλε ποὺ ὁδηγεῖς ὅσους πορεύονται στὸ σκοτάδι· χαῖρε, σκέπη τοῦ κόσμου ποὺ ᾿σαι πιὸ πλατιὰ ἀπ᾿ τὴ νεφέλη.
Χαῖρε, τροφὴ ποὺ διαδέχτηκε τὸ μάννα· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ μοιράζεις τὴ θεία ἀπόλαυση (στὸν ἄνθρωπο).
Χαῖρε, ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας· χαῖρε, ἐσὺ ἀπ᾿ τὴν ὁποία ρέει μέλι καὶ γάλα.
Χαῖρε Νύμφη, ἀνύμφευτε.
Ὅταν ἐπρόκειτο ὁ Συμεὼν νὰ φύγει ἀπὸ αὐτὴν ἐδῶ τὴ ζώη, τὴν ψεύτικη κι ἀπατηλή, τοῦ δόθηκες ὡς βρέφος· ἐκεῖνος ὅμως κατάλαβε πὼς εἶσαι τέλειος Θεός. Γι᾿ αὐτὸ ἐκπλησσόμενος ἀπὸ τὴν ἀνέκφραστη σοφία σου, σοῦ φώναζε δυνατά· Ἀλληλούϊα.
Ηταν τραγική η κατάληξη της βόλτας στο νέο παλικάρι, τον Δημήτρη Χαμαλάκη απ’ το Μοχό, την βραδιά της 26/12/2003.
Ενα σοβαρό τροχαίο συνέβη, με αποτέλεσμα την απώλεια της ζωής του παλικαριού. Ενα γεγονός γεμάτο θλίψη και πόνο, που όμως μετετράπη σε σκάλα που οδηγεί στα ουράνια, τόσο για την ψυχή του νέου αυτού, όσο και άλλων πολλών, που προστίθενται διαρκώς...
Ορθώθηκε η μάνα, μέσα από το μεγάλο κακό που βρήκε τη φαμίλια... Το όνειρο, το ‘δε καθαρά. Το πίστεψε και θέλησε να το πραγματοποιήσει.
Παρηγοριά της έγινε, να κτίσει εκκλησία στη μνήμη του παιδιού της. Εκεί, στην άκρα της πλαγιάς του βουνού που ‘χαν βοσκοτόπια. Βλέπεις, το παλικάρι ανήκε σε οικογένεια κτηνοτρόφων.
Τα χρήματα τα πρώτα βρέθηκαν. Ηταν το “τίμημα” που δόθηκε για το χαμό του νέου. Κτίστηκε πρώτα η εκκλησιά, με το δεξιό κλήτος να τιμάει τον Αη Δημήτρη, το αριστερό τον Αη Μάμαντα και το κεντρικό την χάρη Της Μάνας Παναγιάς.
Ο Αη Μάμας είναι ο Αγιος για τα ζώα και ιδιαίτερα για τα πρόβατα, που σ’ αυτή ειδικά την περιοχή βόσκουν και τριγυρνούν σ’ όλο το βουνό γύρα.
Ηθελε η χάρη της Παναγίας να γίνει το Μοναστήρι Της εκεί, για να επιστατεί τα πάνω και τα κάτω της περιοχής και να προλαβαίνει κάθε κακό.
Οι νυχθημερόν δεήσεις των μοναζουσών, οι προσευχές των προσκυνητών και η ίδια η Μεσίτρια, μόνο θαύματα και ευλογίες θα προκαλούν.
Μέσα από τις εμπνευσμένες ενέργειες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πέτρας π. Νεκταρίου, ο χώρος και η εκκλησία αφιερώθηκαν στη σύσταση μιας νέας Μονής της Παναγίας, της Θεογεννήτορος.
Τα γεγονότα που ακολούθησαν γνωστά στην τοπική κοινωνία. Τίποτα εύκολο, τίποτα όμως και ακατόρθωτο για την Χάρη Της.
Επέλεξε τις κατάλληλες εργάτριες στο μελίσσι της, τις νέες μοναχές, επέλεξε τους πιστούς προσκυνητές που στήριξαν και χάραξαν νέα πορεία πνευματική σ’ αυτά τα
Ολα, συνεργούν επί το αγαθόν και το βέλτιστον. Οσο γονατίζουν οι διάνοιες με ταπείνωση, όσο ψελίζουν τα χείλη με πίστη το “Κύριε ελέησον”, άλλο τόσο ο Θεός σκύβει και ευλογεί το ποίμνιό Του, όπου αυτό συνάζεται, Τον τιμά και Τον δοξάζει.
Ετσι και στο Μοναστήρι της Θεογεννήτορος, καθιερώθηκαν οι εξής πανήγυρεις: 26/12, 23/8 τα εννιάμερα της Παναγίας, 2/9 η εορτή του Αγίου Μάμαντα, 26/10 η εορτή του Αγίου Δημητρίου.
Ομως τώρα θα βιώσομε το μέγα γεγονός των εγκαινίων της Ι. Μονής. Την θρόνιασή Της. Τούτο θα γίνει την 11η Σεπτεμβρίου, μια ημερομηνία που μας θυμίζει τους πύργους της Βαβέλ, τους Δίδυμους Πύργους της Αμερικής. Μια τέτοια συνταρακτική στην ανθρωπότητα ημερομηνία χρόνια μετά, θρονιάζεται το Πυργί της Παναγίας, προς δόξα Θεού και προστασία των πιστών απανταχού της γης.
Ας ετοιμασθούμε γι’ αυτό το μέγα γεγονός, ας προσευχηθούμε στην Μητέρα όλων μας, να μας δώσει την ευκαιρία να μη χάσομε την ευλογία Της κι ας παρευρεθούμε στην θρόνιαση της Ι. Μονής Της.
Με λίγα λόγια, ας ανεβούμε ένα σκαλί προς την αιωνιότητα, ας κάνομε ένα βήμα για να κάνει ο Θεός δέκα προς εμάς.
Ας βιώσομε όλοι την πνευματική εμπειρία της Θείας Χάριτος που συντονίζει τα πάντα κι ας είμαστε περήφανοι στο μέλλον να λέμε: “Ημουν κι εγώ εκεί...”.
Ταπεινά με την ευχή Της
Μελισσάνθη της ΚΡΗΤΗΣ
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου