Ήτονε ο Γκιαουρομιχάλης από το Γεράκι ένα βράδυ στου συντέκνου του στην Αρμάχα. Κουβέντα στην κουβέντα , ρακί τη ρακί ή ώρα πέρασε. Κοντοξημέρωνε μπλιο όταν ξεκίνησε με τα πόδια να πάει στο χωριό του. Ο ουρανός ήτονε καθαρός, μηδέ αέρας εφύσανε μηδέ πράμα.
Όταν έφτανε στου Χειλά τον ποταμό (μικρό ποταμάκι 200 μέτρα πριν το χωριό) , επάντηξε ένα μικιό κουλούκι. Εκράθιε την κατσούνα που κρατούνε οι βοσκοί και του ΄παιξε μια στα πόδια, μα όχι δυνατή. Τότεσας το κουλούκι εμεγάλωσε και γίνηκε σκύλος μεγάλος.
Το Γεράκι
Εφοβήθηκε αυτός και του παιξε μια πια δυνατή με την κατσούνα .
Τοτεσάς ο σκύλος εμεγάλωσε κι άλλο κι εγίνηκε σαν το γάιδαρο. Εφοβήθηκε καλά εδά !!
Εγύρισε προς την Αρμάχα και είδε την εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπου.
Ήκαμε το Σταυρό του. « Άγιε Χαράλαμπε και βοήθησέ με».
΄Τοτεσάς ο δαίμονας με αθρώπινη λαλιά του λέει:
«Ήπρεπε μωρέ να μην είναι τουτοσές ο Ψαρογένης (ενοώντας τον Άγιο Χαράλαμπο) και σου λεγα γω!»
Έγέμισε τον κόσμο φωθιές που βγανε από τον κώλο και χάθηκε στα όρη.
Ο Άγιος Χαράλαμπος
Καταγραφή 20/01/2015
Διήγηση :Γκιαουράκης Νίκος- Γεράκι (ανιψιός του Γκιαουρομιχάλη)
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου