1Ο χρόνια Λάκκος - Την αγαπήσαμε αυτή τη γειτονιά !!!! Την αγαπάμε τη γειτονιά μας

 10 ΧΡΟΝΙΑ ΛΑΚΚΟΣ

Την αγαπήσαμε αυτή τη γειτονιά !!!!

Την αγαπάμε τη γειτονιά μας !!!

10 χρόνια πέρασαν από τότε που εμφανιστήκαμε , δειλά δειλά , ψαρωμένοι, φοβισμένοι , σε αυτή τη πλατείτσα με τη τόση ιστορία , αλλά πια ξεχασμένη από Θεούς κι ανθρώπους.

Οι γειτόνοι γύρω γύρω με ζέστες ματιές από τη μια (έβλεπαν δυο τόσο νέα παιδιά – η Ευδοξούλα μόλις 24), αλλά και με ένα κρυφό γελάκι ματαιότητας από την άλλη,. Συζητούσαν μεταξύ τους “ καλά τι ήρθαν να κάνουν εδώ ; εδώ καφενεδάκι ; μικρά - ρομαντικά και άμυαλα. Μόνο που θα πετάξουν ότι οικονομίες έχουν” .

Και που να ήξεραν ότι ούτε οικονομίες είχαμε. Δανεικά ήταν. Τη πρώτη μέρα που ανοίξαμε (Τρίτη) είχαμε ένα δανεικό δίσκο σερβιρίσματος και μεζέδες για τέσσερα τραπέζια. Μετά από τρεις μέρες , Παρασκευή , είχαμε πια, δυο δικούς μας δίσκους και μεζέδες και για τα δώδεκα τραπέζια του μαγαζιού.

Μας αγκάλιασαν από τη πρώτη στιγμή. Ότι κι αν δώσαμε το πήραμε πίσω πολλαπλάσιο ! Γερόντους, ζωάκια, νοικοκυραίους τρέχαμε (και θυμάμαι ότι ήμασταν ολόχαροι).Οτι κι αν δώσαμε το πήραμε πίσω. Η Ευδοξία έμαθε τη Ρηνούλα να διαβάζει, γιατί δεν πήγαινε σχολείο. Τα άλλα παιδιά τη φώναζαν “βρωμιάρα και άσχημη” (βλέπεις τσιγγανάκι).

Θυμώνω και τώρα που το σκέφτομαι άλλα και γελάω, με το παιδικό μυαλουδάκι. Δεν την ένοιαζε τόσο το “βρωμιάρα”, αλλά το “’άσχημη”. “Η πιο όμορφη είσαι Ρηνούλα και σε ζηλεύουνε, γι αυτό στα λένε “ της φωνάζαμε και την γεμίζαμε φιλιά (εμένα με σιχαινότανε). Το πίστευε. Μαλάκωνε. Γελούσε και σκούπιζε τα ματάκια της. Ολόκληρη κοπέλα πια, όπου δει την Ευδοξία, φωνάζει από μακριά “ Eυδοξίααααα Ευδοξίααααα” και τρέχει να πέσει στην αγκαλιά της ! Όλο το πήραμε πίσω !

10 χρόνια! Τα θυμόμαστε όλα ! Το πρώτο πελάτη που έκατσε μεσημέρι στο μαγαζί. Τον φίλο μας πια Σωτήρη με την Αθηνά και τις πανέμορφες κόρες του Ίριδα και Στέλλα. Τη Γιώτα να τρέχει πίσω από το Κωστή να τον νταντάψει, γιατί ως ΧΑΠίτης πάντα ζορίζονταν. Τον Αντώνη να μαλώνει τον Κωστή που κακοβολούσε τη κακομοίρα τη Γιώτα. Την Ελβίρα πάντα με το χαμόγελο, συνέχεια να προθυμοποιήτε να μας βοηθήσει.

Το Μηνά, με το αυστηρό του βλέμμα αν ήθελες να του ζητήσεις κάτι, αλλά στο τέλος πάντα να σου λέει “εντάξει μωρέ, μην αγχώνεσαι, όλα θα τα φτιάξουμε”. O Λαμπράκης ο Γιώργος “ακούς ρε τι σου λέω, θα σε βγάλω στα κανάλια, πως μια επιχείρηση μπορεί να βοηθήσει μια ολόκληρη γειτονιά”. Ο Γιάννης της Πόπης να τρέχει να μας ξεβουλώσει τις αποχετεύσεις χωρίς λεφτά (βλέπεις δεν είχαμε τότε). Η Ελένη με τον άλλο Γιάννη τον υδραυλικό, να περνάνε χεράκι χεράκι από έξω και με στεντόρεια φωνή “καλημέρα ομορφόπαιδα”.

Ο αδερφός της ο Θανάσης να μας μερεμετίζει τσάκα τσάκα, οτι δεν καταφέρναμε εμείς . O πιο συχνός θαμώνας του μαγαζιού, ο καλοκάγαθος ο Μηναδάκης ο Γιάννης (άρρωστος εργοτελίτης) με το πατέρα του το κυρ Μιχάλη. Η κυρά Ριρίκα, όπου είχε δυσκολία στη βάδιση και με φώναζε να της μεταφέρω καμιά γλάστρα και μετά με παίνευε “ ξέρεις γιατί σε συμπάθω ; γιατί είσαι όλο ζωή. Κι ας φωνάζεις, δεν πειράζει, δεν είσαι μισοκακόμοιρος”.

Κι από την άλλη ο κύριος Γιώργος με τα ορθοπεδικά, να βγαίνει στη πόρτα του μαγαζιού του και να με συμβουλεύει με τόση ζεστασιά, αλλά για ακριβώς τον αντίθετο λόγο “ καλό παιδί είσαι μωρέ, αλλά δεν θα σε βοηθήσει που είσαι τόσο μπελαλής”. H γυναίκα του και η κόρη του η Βάσω να είναι από μέσα και να μας βλέπουν και να γελάνε. Άγιος άνθρωπος ο κύριος Γιώργος !

Μέρες μπορώ να γράφω και πάλι δεν θα καταφέρω να τους αναφέρω όλους . Τη βασίλισσα του Λάκκου στα μάτια μας. Η κυρά Κατίνα. Μαζί με τη κυρά Ριρίκα ξέρανε τα πάντα, πρόσωπα και καταστάσεις . 90 χρόνια πριν, είχε γεννηθεί στη περβόλα (εκεί που είναι σήμερα το πολιτιστικό). Κάθε Δευτέρα πρωί να μας συμβουλεύει τι να μην αφήνουμε έξω τις Κυριακές που ήμασταν κλειστά. Συνέχεια να φωνάζει την Ευδοξία να της χαρίσει πλεκτές κουβέρτες. “Όχι κυρά Κατίνα, αυτά είναι της οικογενείας” κι όποιος πελάτης κάτσει καφέ, μόνιμα να μας παινεύει. Ο Τσαχάκης.

Πως γίνεται όλη η μπέσα κ’ η αξιοπρέπεια του κόσμου να έχει πέσει σε ένα άνθρωπο. Οι κύριοι καθηγητάδες, οι δυο πρόεδροι, πρώην και νυν. Λάζαρος και Ζαχάρης. “ Μηνά, έχουμε ακόμα συμβόλαιο για το μαγαζί. Άμα φύγουμε , θα φύγουμε μόνο για να το νοικιάσει η Ευδοξία και ο Βαγγέλης. Το δικαιούνται”. Ο κύριος Ηλίας στο μπαλκόνι μετά της συζύγου, να μας χαιρετάει και να μου φωνάζει “Βαγγέληηη Βαγγέληηη έλα να σου πω” γεμάτος καμάρι για τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Και να μιλάει και να λάμπουν τα μάτια του!

Η Χρυσούλα με το Μανώλη που πίστεψαν κι αυτοί τη γειτονιά, όταν οι δικοί τους, τους έλεγαν το αντίθετο. Ο Γιάννης με τη Μαίρη που έχουν αφήσει στο πόδι τους, τη θυγατέρα τους την Αγάπη. Τον Mathew μας ! Τον Mathew μας! Όλος ο Λάκκος είναι αυτός ο άνθρωπος. Ένας άνθρωπος που ήρθε κυριολεκτικά από την άλλη μεριά του κόσμου να μας μάθει τι πάει να πει προσφορά, συντροφικότητα, ανιδιοτέλεια !!! Πόσες ώρες μπορώ να μιλάω !

10 χρόνια μετά ολόχαροι λέμε πια ότι είμαστε κι εμείς λακιώτες! Κι όχι μόνο ολόχαροι, αλλά το θεωρούμε μεγάλη μας τιμή! Έρχονται ξενομπάτες και θέλουνε να βρούνε κάποιον. Δεν είμαστε μόνο καφενείο. Γραφείο πληροφοριών. Και άντε να κουβαλήσουμε το στρώμα της κυρίας Αθηνάς . Άντε να φτιάξουμε τα σπασμένο πλακάκι, μην πέσει κανείς στη Γιαννίκου.

Πρωί πρωί τηλέφωνο στο δήμο να έρθουν να φτιάξουν τις λάμπες στο δρόμο. “Aλέξανδρε θα έρθει ο Χρήστος να πάρει τη σκάλα που τη χρειάζεται, άνοιξε του την αποθήκη”. ACS ο Λάκκος. Όλα τα γράμματα – δέματα της γειτονιάς σε μας. Υπήρχε ένα φεγγάρι που είχαμε 7 διαφορετικά κλειδιά από σπίτια της γειτονιάς . Άλλα, μας τα άφηναν τα παιδιά κάποιον παππούδων και γιαγιάδων, για να μπορούμε να μπούμε αν συνέβαινε κάτι. Άλλα, γιατί έφευγαν κι έπρεπε να ταίσουμε τα ζωάκια που έμεναν πίσω. Άλλα, γιατί περίμεναν μάστορα.

10 χρόνια μετά. Όλο το παίρνουμε πίσω. Την αγαπάμε τη γειτονιά μας ! Άλλα πιο πολύ την ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ !!! Συνεχίζει κάθε μέρα και μας το δίνει όλο πίσω !!!

ΕΥΔΟΞΙΑ ΤΣΕΝΤΕΜΕΝΙΔΟΥ - ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΒΑΝΔΟΥΛΑΣ

ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ kritipoliskaixoria

Η Κρήτη στο ίντερνετ με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, πολιτιστικά, λαογραφικά νέα και ιστορικά στοιχεία, Αφιερώματα αε πόλεις και χωριά της Κρήτης, αρχαιολογικούς χώρους, θρησκευτικά μνημεία, και Ανθρώπους