Μια παρολίγον τραγωδία τον Νοέμβρη του 1961 στην Κερά σε δρομολόγιο λεωφορείου από το Λασίθι προς Ηράκλειο.
Τα λεωφορεία που έκαναν τα δρομολόγια στα χωριά της Κρήτης στις δεκαετίες του 1950 και του 1960 δεν ήταν ακριβώς μόνο λεωφορεία όπως τα ξέρουμε σήμερα αλλά ήταν λεωφορεία και φορτηγά μαζί προκειμένου να εξυπηρετούν και τις ανάγκες των κατοίκων στα χωριά, σε εμπορεύματα μαγαζιών και δέματα σε συγγενούς κ.λ.π.
Μπροστά είχαν συνήθως τα περισσότερα αυτά λεωφορεία-φορτηγά 30 θέσεις, (του οδηγού, εισπράκτορα επιβατών) και στο πίσω μέρος του ήταν στοιβαγμένες οι αποσκευές των επιβατών, οι βαλίτσες,τα κοφίνια, τα τσουβάλια και τα εμπορεύματα.
Όπως όμως γινόταν από τότε το ΚΤΕΛ έστελνε τα πιο παλαιωμένα και τα πιο σαράβαλα λεωφορεία του στα απομακρυσμένα χωριά και στα δύσκολα αυτά δρομολόγια.
Οι περισσότεροι επαρχιακοί δρόμοι όπως ήταν και του Λασιθίου ήταν χωρίς άσφαλτο στρωμένοι ακόμα με χαλίκια και παντού γεμάτο λακκούβες.
Πολλές φορές λόγω των καιρικών συνθηκών οι δρόμοι ήταν απροσπέλαστοι και οι επιβάτες γινόταν συνδρομητές του οδηγού.
Η σχέση τότε των ανθρώπων με τα αυτοκίνητα ήταν μια σχέση θαυμασμού από την μιά αλλά και φόβου από την άλλη μια και δεν υπήρχε και πολύ εξοικείωση μαζί τους.
Εκείνη λοιπόν την ημέρα στις 9 του Νοέμβρη του 1961 ημέρα Πέμπτη και στις πρωινές ώρες ξεκίνησε το λεωφορείο από το χωριό Πλάτη με οδηγό τον 27 χρονο τότε Μανώλη Σφακιανάκη και εισπράκτορα τον Γκαβόπουλο Γεώργιο παίρνοντας μαζί τους 29 επιβάτες από τα χωριά του Λασιθίου.
Όλα κυλούσαν ομαλά αλλά ένα χιλιόμετρο πριν το χωριό της Κεράς ο οδηγός του λεωφορείου διαπιστώνει ότι το σύστημα τροχοπέδησης (φρένο) δεν λειτουργεί και προσπαθεί να αποφύγει με ελιγμούς το μοιραίο καθώς στα αριστερά του υπάρχει μεγάλος γκρεμός.
Οι επιβάτες αντιλαμβάνονται το κίνδυνο και κάποιοι από αυτούς ανοίγουν την πόρτα και πέφτουν στα έξω για να γλυτώσουν.
Τελικά ο οδηγός μετά από μεγάλη προσπάθεια σε 500 περίπου μέτρα καταφέρνει να οδηγήσει το λεωφορείο σε ένα πλαϊνό δεξιό ανηφορικό σημείο έξω του δρόμου και να το σταματήσει.
Από αυτό το θαύμα γιατί θαύμα ήταν που δεν βρέθηκαν στο βάθος του γκρεμού πρέπει να βοήθησε και η Παναγία η Κερά που ήταν εκεί παραδίπλα στο μοναστήρι.
Τραυματίστηκαν μόνο ο Πλεύρης Γιάννης,η Μηλάκη Μαρία, ο Συμιανάκης Ευστάθιος και ο Γκαβόπουλος Γεώργιος που νοσηλευτηκαν στο Πανάνειο νοσοκομείο για κάποιο διάστημα σε αυτό .
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου