Το σπίτι του Αντώνιου Κοκοβίκου σ έναν απο τους Αρχαιότερους δρόμους της Ευρώπης την οδό Τριποδων

 Είναι ένα από τα πιο γνωστά σπίτια του ελληνικού κινηματογράφου, όπου το 1965 γυρίστηκε το «Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα».

Πρόκειται για ένα τριώροφο 266 τετραγωνικών μέτρων που έχει υπόγειο και δύο ορόφους σε οικόπεδο 411,37 τ.μ. και ανήκει στα προνεοκλασικά σπίτια της Αθήνας με κεραμοσκεπή, όπου καθοριστικό ρόλο έπαιξε η κοινόχρηστη αυλή, με δωμάτια-διαμερίσματα, πολλά παράθυρα και εξωτερική χτιστή σκάλα.

Θεωρείται ένα από τα παλαιότερα αθηναϊκά σπίτια και είναι ένα από τα λίγα δείγματα λαϊκής αρχιτεκτονικής από την τελευταία περίοδο της τουρκοκρατίας.

Το 1965 ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Γιώργος Τζαβέλλας την επέλεξε για να φιλοξενήσει τα γυρίσματα της ταινίας του «Και η γυναίκα φοβάται τον άντρα», η οποία μάλιστα προβλήθηκε και στο εξωτερικό, κερδίζοντας βραβείο σε φεστιβάλ του Σικάγου.

Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι Μάρω Κοντού και Γιώργος Κωνσταντίνου παντρεύονται και μετακομίζουν στο σπίτι της οδού Τριπόδων που γίνεται φόντο για μερικές από τις πιο εμβληματικές σκηνές της ταινίας, όπως η ατάκα του Κωνσταντίνου «Παίρνω το καπέλο μου και φεύγω…».

Το 1995 χαρακτηρίστηκε ιστορικό μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Κάθε δρόμος στην Πλάκα αδιαμφισβήτητα έχει τη δική του ξεχωριστή ιστορία. Ένας όμως από αυτούς -ίσως και ο πιο πολυπερπατημένος- καταφέρνει μέχρι και σήμερα να κρατά ζωντανό κάτι από το παρελθόν. 

Πρόκειται για την οδό Τριπόδων, τον αρχαιότερο και έναν από τους πιο όμορφους δρόμους της πρωτεύουσας. 

Οι περισσότεροι τον έχουμε περπατήσει -έστω και εν αγνοία μας- ωστόσο λίγοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν τη βαριά ιστορία του, αφού ένα βήμα στη συγκεκριμένη οδό της Πλάκας είναι αρκετό για να μας γυρίσει αρκετά χρόνια πίσω.

Η οδός Τριπόδων κάτω από την Ακρόπολη έχει καταγραφεί στο Ελληνικό Βιβλίο Γκίνες, καθώς φέρει το ίδιο όνομα για πάνω από 2.500 χρόνια, ενώ είναι και ένας από τους αρχαιότερους δρόμους σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Η Τριπόδων ήταν μια από τις φαρδύτερες οδούς της αρχαίας Αθήνας με το πλάτος της να φτάνει στα έξι μέτρα, ενώ ήταν παράλληλα και η πιο σύντομη διαδρομή για να φτάσει κανείς στο θέατρο του Διονύσου από την αγορά. Παλιά πολλοί τον αποκαλούσαν ως τον δρόμο της τέχνης και του πολιτισμού.

Η ονομασία της οδού μόνο τυχαία δεν είναι. Ο δρόμος πήρε το όνομα του από τους χάλκινους τρίποδες που στήνονταν κατά μήκος της οδού ως χορηγικά μνημεία από τους ευκατάστατους πολίτες χορηγούς της αρχαίας Αθήνας. 

Οι τρίποδες στήνονταν πάνω σε μνημεία προς τιμή εκείνων που κέρδιζαν τους δραματικούς αγώνες της πόλης, οι οποίοι πραγματοποιούνταν κάθε χρόνο στο θέατρο του Διονύσου και πάνω σε αυτούς αναγράφονταν οι συντελεστές της παράστασης.

Το μνημείο του Λυσικράτη

Ένα από τα καλύτερα διατηρημένα χορηγικά μνημεία είναι αυτό του Λυσικράτους (φανάρι του Διογένη), το οποίο φτιάχτηκε με αφορμή την νίκη του στους αγώνες Διθυράμβων το 334 π.Χ. Για τη δημιουργία του χρησιμοποιήθηκε πεντελικό μάρμαρο, ενώ είναι φτιαγμένο σε ρυθμό κορινθιακό.

 iefimerida.gr

ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ kritipoliskaixoria

Η Κρήτη στο ίντερνετ με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, πολιτιστικά, λαογραφικά νέα και ιστορικά στοιχεία, Αφιερώματα αε πόλεις και χωριά της Κρήτης, αρχαιολογικούς χώρους, θρησκευτικά μνημεία, και Ανθρώπους