«Οι γονείς μου με πήγαν σε ψυχολόγο. Με νόμιζαν για τρελό. «Είναι καλό κι ευαίσθητο παιδί ο Τάκης. Αγαπάει τα ζώα», τους απάντησε». Ο Θεόκλητος Προεστάκης, Τάκης όπως όλοι τον φωνάζουν, έφτιαξε στην Ιεράπετρα ένα από τα μεγαλύτερα καταφύγια ζώων στην Ελλάδα.
Ο «άγιος» Τάκης των αδέσποτων στην Κρήτη ξόδεψε ό,τι είχε και δεν είχε προκειμένου να περιθάλψει τα ζώα και να αλλάξει τις ζωές τους. Τις τελευταίες λέξεις της φράσης που μόλις προηγήθηκε, ο ίδιος δεν τις αποδέχεται.
«Τα ζώα άλλαξαν τη δική μου ζωή κι όχι το αντίθετο», αναφέρει στο ΒΗΜΑ. «Γεννήθηκα τη δεκαετία του ‘70 στο Ορεινό Σητείας. Η ζωή μου ήταν μέσα στη φύση. Με έψαχνε συνέχεια η μητέρα μου κι εγώ ήμουν σκαρφαλωμένος στα δέντρα, μάζευα λουλούδια, έκανα παρέα με τα ζώα.
Μετακομίσαμε στην Ιεράπετρα προκειμένου να πάω στο Γυμνάσιο. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ που άφησα το χωριό για την πόλη. Η ζωή μου ήταν στο χωριό». Προσαρμόστηκε, δεν γινόταν αλλιώς. Για 20 χρόνια δούλευε στη νύχτα, μέχρι που κατάλαβε ότι αυτή η ζωή δεν του ταιριάζει.
«Σιχάθηκα αυτή τη ζωή. Ήξερα τόσο κόσμο κι όμως δεν είχα φίλους πραγματικούς. Κουράστηκα να δουλεύω νύχτα και πούλησα την επιχείρησή μου. Αυτό που με έκανε να αλλάξω τη ζωή μου ήταν η επίσκεψη στη χωματερή της πόλης.
Από περιέργεια ήθελα να δω πού πετάγονται τα σκουπίδια της πόλης. Όταν ήρθα στη χωματερή, αντίκρισα πάρα πολλά σκυλιά σε άθλια κατάσταση. Σκυλιά άρρωστα, αποστεωμένα, υποσιτισμένα, προσπαθούσαν να επιβιώσουν τρώγοντας ό,τι έβρισκαν στα σκουπίδια. Το ένα ειδικά ήταν τόσο τραυματισμένο που αν δεν το έπαιρνα μαζί μου εκείνη την ημέρα για να το πάω στον κτηνίατρο, ήταν βέβαιο ότι δεν θα ζούσε.
Κάθε μέρα ήμουν εκεί και κατέληξα τις επόμενες ημέρες να φροντίζω 75 ζώα. Με περίμεναν. Δέθηκα μαζί τους τόσο πολύ που δεν ήθελα να τα αφήσω. Έδωσα χρήματα για να αγοράσω ένα χωράφι και να το κάνω καταφύγιο ώστε να τα μεταφέρω.
Βρήκα ένα χωράφι σε απόσταση 300 μέτρων από τη χωματερή, η τοποθεσία λέγεται “κούπα”. Αγόρασα 5 στρέμματα και τα μετέτρεψα σε καταφύγιο. Ένα όμορφο πρωινό περπάτησα με τα ζωάκια και πήγαμε στο σπίτι μας.
Δεν είχα υπολογίσει πόσα χρήματα χρειάζονται όλα αυτά τα ζώα. Μέσα σε 1.5 χρόνο, περίπου 185 χιλιάδες ευρώ που είχα από την πώληση της επιχείρησής μου, εξαφανίστηκαν. Δεν μπορούσα να κάνω πείσω. Δεν υπήρχε περίπτωση να μείνουν χωρίς τροφή τα ζώα.
Τότε άρχισε το δράμα μου. Ζητούσα δανεικά από τους γονείς μου, από τους γνωστούς μου. Η οικονομική κατάστασή μου ήταν τραγική. Έφτασα από το +185.000 ευρώ, να χρωστάω 45 χιλιάδες. Πούλησα ό,τι είχα και δεν είχα για να μπορώ να εξασφαλίσω φαγητό και περίθαλψη στα ζώα μου. Το τελευταίο που δεν είχα πουλήσει ήταν το χωράφι του καταφυγίου».
Μιλώντας για εκείνες τις πολύ δύσκολες στιγμές, ο Τάκης θυμάται πώς έκανε τη ζωή του «ριάλιτι». Έψαχνε τρόπους να σώσει το καταφύγιο κι ένας από αυτούς ήταν να ανεβάζει καθημερινά βίντεο στο Facebook, περιγράφοντας όσα συνέβαιναν.
Για καλή του τύχη τα βίντεο έφτασαν στα μάτια μιας δημοσιογράφου της Daily Mail η οποία επικοινώνησε μαζί του για μια συνέντευξη. Της μίλησε και το άφησε στην άκρη, συνεχίζοντας τον ανηφορικό δρόμο της επιβίωσης.
«Δυο μήνες προσπαθούσα να κρατήσω το καταφύγιο ζωντανό και να ταΐσω τα 150 σκυλιά και τις 30 γάτες που είχα τότε. Ημουν έτοιμος να πουλήσω το ίδιο το καταφύγιο με τον όρο ο νέος ιδιοκτήτης να με αφήσει να έχω τα σκυλιά στον χώρο 2 χρόνια μέχρι να βρω πού θα τα πάω. Το καταφύγιο μού είχε κοστίσει γύρω στα 60.000 ευρώ και ο αγοραστής θα το έπαιρνε αντί 12.000 ευρώ.
Δυο μέρες πριν γίνουν τα συμβόλαια, ξύπνησα και είδα δεκάδες μηνύματα με συγχαρητήρια. Το αφιέρωμα της Daily Mail είχε μόλις δημοσιευτεί. Όταν είδα στο paypal που διατηρούσα για μικρές δωρεές μέσω των οποίων αγόραζα τροφές – συνήθως είχε μέσα 40-80 ευρώ – 5.000 ευρώ, τρελάθηκα.
Μετά από 2 λεπτά που ξανακοίταξα είχαν γίνει 5.300 ευρώ. Όλη μέρα, ανά πέντε λεπτά, ανανέωνα το paypal και έβλεπα το ποσό να ανεβαίνει. Είχα πολύ μεγάλη χαρά. Η πώληση δεν προχώρησε.
Μαζεύτηκαν από αυτό το άρθρο 60.000 ευρω. Πλήρωσα όσα χρωστούσα και μου έμειναν για τα καθημερινά έξοδα του καταφυγίου», αφηγείται.
Τα 5 στρέμματα του καταφυγίου έχουν γίνει πια 200 και τα ζώα έχουν φτάσει τα 550. Ο Τάκης τότε ζούσε σε ένα μεταλλικό κοντέινερ και τώρα μπορεί με περηφάνια να μιλάει για τον δεύτερο ξενώνα που ετοιμάζεται εντός του καταφυγίου για τον ίδιο αλλά και τους εθελοντές που φτάνουν στην Ιεράπετρα από όλον τον κόσμο για να βοηθήσουν. Πέρα από αυτό, στο καταφύγιο εργάζονται και συντηρούνται έξι οικογένειες.
«Αυτό που πραγματικά με κουράζει δεν είναι η φροντίδα των ζώων, αλλά η επαφή μου με τους ανθρώπους. Με κουράζει η τοξικότητα των ανθρώπων αλλά και ο τρόπος που φέρονται στα ζώα. Καθημερινά με παίρνουν τηλέφωνο και με ενημερώνουν για περιστατικά ζώων σε άθλια κατάσταση, πεινασμένα, χτυπημένα, εγκαταλελειμμένα.
Το 80% από όσους με παίρνουν τηλέφωνο, λένε ψέματα και τα ζώα είναι δικά τους. Θέλουν να με κοροϊδέψουν για να αναλάβω εγώ την περιποίηση του ζώου τους, λέγοντας πως πρόκειται για αδέσποτο.
Κάποιοι λένε “ο Τάκης κάνεις μπίζνες’’. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι όλο αυτό βγαίνει από την καρδιά μου κι αυτή με οδηγεί. Είμαι ένα με τα ζώα και δεν το αλλάζω. Πρόκειται για μια δουλειά σκληρή όμως στο τέλος της ημέρας είμαι χαρούμενος και ικανοποιημένος γιατί έχω καταφέρει να φροντίσω τόσες ζωές».
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου